نوشته هاي من

اين پديده توسط bergman و heller (1953) نشان داده شد.آنها از 80 فرد بالغ كه داراي شنوايي نرمال بودند و وزوز هم نداشتند خواستند كه يكي يكي وارد يك غرفه صوتي شوند و نوشته هايي از صداهايي كه كه وقتي در غرفه بودند شنيدند تهيه كنند.

داخلي غرفه بيشترين سطح نويز زمينه يعني 18 dbSPL را قيمت سمعك معمولي داشت.هنگامي كه آنها در غرفه بودند 94٪ يا 75 نفرشان گزارش كردند كه صداهايي مثل وزوز، همهمه، زنگ تلفن، حشرات يا ضربان شنيده اند. bergman و heller نتيجه گرفتند:

به نظر ميرسد وزوز به صورت ثابت وجود دارد، اما به وسيله نويز محدود كه در محيط ما جاري است پوشيده ميشود.سطح اين نويز محدود براي شرايط زندگي ساكت معمولي اغلب متجاوز از 35 db spl است و از شدت كافي براي ماسك وزوز فيزيولوژيك كه پايينتر از سطح شنوايي باقي ميماند، برخوردار است.

به نظر ميرسد كه وزوز با زمان از بين نميرود، بلكه در بهترين حالت تنها ميتواند در زير سطح شنوايي قرار بگيرد.يكي از اهداف درمان صوتيع افزايش سطح نويز زمينه براي كاهش نسبت سيگنال به نويز وزوز است.(SNR، در شكل 21-4 B نشان داده شده است.).دقت كنيد كه دامنه سيگنال وزوز تغيير نميكند. صداي زمينه براي ايجاد وزوزي كه كمتر جلب توجه ميكند افزايش مي يابد.

يك مقايسه: وزوز مزاحم ميتواند به صورت يك شمع سوزان در يك اتاق تاريك در نظر گرفته شود. حتي يك شعله شمع كوچك در يك اتاق تاريك، درخشان به نظر ميرسد.اما وقتي كه تجهيزات نور overhead روشن شوند ، همان شعله شمع كمتر جلب توجه ميكند نسبت به وقتي كه در اتاق تاريك بود.

همانطور كه ذكر شده است، بسياري از بيماران ما گزارش ميكنند كه وزوزشان باعث ميشود كه بودن در يك اتاق ساكت براي آنها ناراحت كننده باشد. به همين دليل وقتي بيماران منتظر هستند كه نوبتشان شود ، نويسندگان يك منبع tabletop(سر ميز) را در لابي كلينيك روشن ميكنند.تعداد زيادي از بيماران مشابه ميگويند وقتي در بيرون در حال راه رفتن، كار كردن يا تفريح كردن بوده اند ، وزوزشان كمتر مزاحمشان است، اما واقعيت اين است كه بيماران عاقبت داخل مي آيند.

اين پديده توسط bergman و heller (1953) نشان داده شد.آنها از 80 فرد بالغ كه داراي شنوايي نرمال بودند و وزوز هم نداشتند خواستند كه يكي يكي وارد يك غرفه صوتي شوند و نوشته هايي از صداهايي كه كه وقتي در غرفه بودند شنيدند تهيه كنند.

داخلي غرفه بيشترين سطح نويز زمينه يعني 18 dbSPL را قيمت سمعك معمولي داشت.هنگامي كه آنها در غرفه بودند 94٪ يا 75 نفرشان گزارش كردند كه صداهايي مثل وزوز، همهمه، زنگ تلفن، حشرات يا ضربان شنيده اند. bergman و heller نتيجه گرفتند:

به نظر ميرسد وزوز به صورت ثابت وجود دارد، اما به وسيله نويز محدود كه در محيط ما جاري است پوشيده ميشود.سطح اين نويز محدود براي شرايط زندگي ساكت معمولي اغلب متجاوز از 35 db spl است و از شدت كافي براي ماسك وزوز فيزيولوژيك كه پايينتر از سطح شنوايي باقي ميماند، برخوردار است.

به نظر ميرسد كه وزوز با زمان از بين نميرود، بلكه در بهترين حالت تنها ميتواند در زير سطح شنوايي قرار بگيرد.يكي از اهداف درمان صوتيع افزايش سطح نويز زمينه براي كاهش نسبت سيگنال به نويز وزوز است.(SNR، در شكل 21-4 B نشان داده شده است.).دقت كنيد كه دامنه سيگنال وزوز تغيير نميكند. صداي زمينه براي ايجاد وزوزي كه كمتر جلب توجه ميكند افزايش مي يابد.

يك مقايسه: وزوز مزاحم ميتواند به صورت يك شمع سوزان در يك اتاق تاريك در نظر گرفته شود. حتي يك شعله شمع كوچك در يك اتاق تاريك، درخشان به نظر ميرسد.اما وقتي كه تجهيزات نور overhead روشن شوند ، همان شعله شمع كمتر جلب توجه ميكند نسبت به وقتي كه در اتاق تاريك بود.

همانطور كه ذكر شده است، بسياري از بيماران ما گزارش ميكنند كه وزوزشان باعث ميشود كه بودن در يك اتاق ساكت براي آنها ناراحت كننده باشد. به همين دليل وقتي بيماران منتظر هستند كه نوبتشان شود ، نويسندگان يك منبع tabletop(سر ميز) را در لابي كلينيك روشن ميكنند.تعداد زيادي از بيماران مشابه ميگويند وقتي در بيرون در حال راه رفتن، كار كردن يا تفريح كردن بوده اند ، وزوزشان كمتر مزاحمشان است، اما واقعيت اين است كه بيماران عاقبت داخل مي آيند.

صوت درماني

صوت درماني يكي از اجزاي مهم و حياتي مديريت وزوز مؤثر است.يك تعريف براي صوت درماني اين است: استفاده از اصوات خارجي براي آسايش بيمار از وزوز . اين يك مفهوم جديد نيست.

Alexander of tralles   پيشنهاد ميكند كه افرادي كه از وزوز رنج ميبرند با راه رفتن در مكانهاي sondry ميتوانند از وزوز آسايش يابند.

مدرسهsalerno  (قرن دوازدهم يا سيزدهم) سطر استدلالي قيمت سمعك ارزان زير را ثبت كرد: چرا وقتي فردي صدايي توليد ميكند، صداي وزوز در گوش ها متوقف ميشود؟آيا به اين خاطر است كه صداي بزرگتر صداي كوچكتر را بيرون مي اندازد؟

Johan jakob wepfer تكنيك يكي از بيماران را بيان كرد: او دوتا سنگريزه را نزديك گوش هايش با صداي محكم به هم ميزد و صداي ايجاد شده توسط سنگها مشكلش را حل ميكرد.

Jean Mane Gaspard Itard(1774-1838) نوشت: ايجاد يك آتش خروشان (غرشي) در بخاري ديواري به شكل قابل توجهي به رفع مزاحمت ناشي از وزوز كمك ميكند.مانند صداهايي مثل زمزمه دور باد يا صداي درياچه در رودخانه. روند مشابهي را ميتوان براي وزوزهايي با صداي سوت با قرار دادن چوب  سبز و اندكي مرطوب روي آتش اتخاذ كرد. وقتي صداي وزوز مانند صداي زنگوله باشد مادامي  كه صداي آن زياد بلند نباشد ميتوان آنرا با رزونانس يك كاسه مسي بزرگ كه قطره آب از يك گلدان نقره ايي در ان ميچكد پوشش داد.در نهايت، وقتي صداي وزوز با صداي مجموع گردش چرخها مشابه است، فرد ميتواند يك موتور چشمه-رانده شده تطبيق شده با يك ارگان مكانيكال يا يك ساعت بزرگ كه حركاتش با برداشتن تنظيم كننده، تسريع پيدا كرده اند را در كنار رختخوابش قرار دهد.

در طول دو قرن گذشته چندين تكنيك و وسيله براي استفاده افرادي كه از وزوز رنج ميبرند طراحي شده اند.Urbantschitsch(1883)  از دياپازون استفاده كرد.wilson(1893) تلاشهايي درمورد مبدل تلفن انجام داد. Spauiding(1903)  ويولن زد. Parter and Mcbride (1916)  پيشنهاد  كردند كه بيماران وزوزي بايد يك ساعت تيكدار با صداي بلند را نزديك رختخوابشان قرار دهند.

Saltzman and Ersner (1947)  استفاده از سمعك ها را براي رهايي از وزوز پيشنهاد كردند. منطق تمام اين استراتژي ها يكسان است: افزايش سطح اصوات خارجي درمحيط بيمار براي كاهش درك وزوز بيمار. در شكل 21-4 A سيگنال وزوز برجسته است و سطح صوت زمينه ( يا نويز) پايين است. نسبت سيگنال به نويز زمينه بالا است.

بيماري اتوايمن گوش داخلي

شيوع اين بيماري در ايالات متحده 0.1٪ تخمين زده شده است.علايم شامل كم شنوايي  ناگهاني دريك گوش است كه به تدريج به گوش مقابل نيز گسترش مي يابد.همچنين احساس پري در گوش،تجربه سرگيجه و وزوز به صورت صداي قيمت سمعك نامرئي هيس، زنگ زدن و آواز خواندن نيز ممكن است وجود داشته باشد.بيشتر بيماران با اين بيماري به درمان با prednisone  جواب ميدهند.

رشدهاي غيرعادي شنوايي

رشدهايي مثل نوروم آكوستيك يا كلستئاتوم ميتوانند باعث وزوزشوند. نوروم آكوستيك (وستيبولار شوانوما) يك نئوپلاسم خوش خيم است كه از بخش وستيبولار عصب 8 منشا ميگيرد.علايم  شامل كم شنوايي يكطرفه، وزوز و اختلالات تعادلي است.برش جراحي يا پرتودرماني ،به خصوص اگر نئوپلاسم در مراحلي كه كوچك است تشخيص داده شود، ميتواند اين علائم را برطرف كند.

كلستئاتوما يك توده سلولي اپي تليالي خوش خيم است كه در حفره گوش مياني رشد ميكند. بيشتر اوقات كلستئاتوم ميتواند بزرگ شده و استخوانچه هاي  گوش مياني را تخريب كند.كم شنوايي، وزوز، گيجي و فلج عضله صورتي ميتوانند نتيجه رشد ادامه دار كلستئاتوم باشند.كشف و مداخلات جراحي زودهنگام  نئوپلاسم هاي شنوايي ميتوانند احتمال علايم باقيمانده را كاهش دهند.

 فشار خون بالا يا پايين

از اين دو اختلال فشار خون بالا به احتمال بيشتري باعث ايجاد وزوز ميشود. حفظ فشار خون در محدوده مطلوب ميتواند براي بعضي از بيماران وزوز را كاهش دهد يا از بين ببرد.

اختلالات متابوليك

اختلالاتي مثل ديابت شيرين، هايپرتيروئيديسم و هايپوتيروئيديسم ميتوانند باعث ايجاد وزوز شوند. مديريت موفق اين شرايط ميتواند وزوز بيماران را كاهش داده يا از بين ببرد.

مديريت وزوز مزمن

درمان موفقيت آميز اختلالاتي كه  قبلا بحث شد ميتواند شدت وزوز را كاهش داده يا آن را از بين ببرد. اما اگر بعد از درمان ساير بيماري ها،وزوزهمچنان ادامه داشت و باعث آزار بيمار ميشد، تمركز كلينيكال را از درمان به مديريت علايم انتقال دهيد.در اين مرحله كلينيسين بايد يكي از دو مورد زير را انجام دهد:

زماني را كه براي كمك به مديريت وزوز بيمار با استفاده از استراتژي هايي كه در بخش هاي بعدي اين فصل توضيح داده خواهد شد،لازم است با او بگذراند يا اينكه بيمار را به يك برنامه مديريت وزوز جامع با پرسنل باتجربه كه هم مايل هستند  كه زمان قابل توجهي را با هر بيمار بگذرانند و هم توانايي ان را دارند، ارجاع دهد.

همانند ساير علائم نورولوژيك، اگر وزوز به مدت 6 ماه يا بيشتر ادامه داشته باشد به عنوان مزمن در نظر گرفته ميشود.در حدود 90٪موارد وزوز مزمن با درجاتي  از  كم شنوايي  حسي عصبي همراه است. به خاطر اينكه كم شنوايي حسي عصبي غيرقابل بازگشت است بيشتر موارد وزوز مزمن غيرقابل بهبود هستند.Durkre  مينويسد:همانند درد مزمن، در درمان وزوز مزمن بهتر است  بيشتر در زمينه مديريت آن بحث شود تا بهبود آن.

اختلالات عملكردي شنوايي محيطي (افت شنوايي)

در كنار ساير پاسخ هاي برانگيخته قشري، پاسخ MMN برانگيخته توسط محرك هاي گفتاري، در بيماران داراي افت شنوايي حسي نيز مورد بررسي قرار گرفته است. بعضي از پژوهشگران نيز از پوشش همانسويي با نويز وسيع الطيف (BBN) براي شبيه سازي تاثير افت شنوايي حسي بر پاسخ MMN استفاده كرده اند. نتيجه بدست آمده همانطور كه انتظار داريم، بدليل كاهش قابليت شنوايي ناشي از نويز پوشاننده، نهفتگي پاسخ MMN افزايش مي يابد و دامنه آن كاهش پيدا ميكند. اختصاصا هرگاه فركانس قطع بالا نويزهاي پايين گذر را بالاتر مي بريم (مشابه وضعيتي كه در يك افت شنوايي حسي در فركانسهاي پايين مشاهده مي كنيم) قيمت سمعك تاثير مذكور بر نهفتگي و دامنه MMN بطور فزاينده اي بيشتر مي شود.

تقويت كننده ها

در صورتي كه قابليت اجرا داشته باشد، پاسخ MMN از ارزش منحصر به فرد باليني براي اثبات عيني ميزان سودمندي سمعك براي بهبود درك گفتار نوزادان و كودكان كم سن برخوردار است. در يك تحقيق ميزان سودمندي استفاده از تقويت كننده، بصورت بهبود پاسخ MMN با محرك هاي گفتاري نشان داده شده است. افراد مورد بررسي شامل چهارده بزرگسال جوان با افت شنوايي متوسط تا شديد – عميق و بيست جوان با شنوايي نرمال بوده اند. پاسخ MMN را با محرك هاي گفتاري (همخوان – واكدار (CV) هاي /ga/ و /ba/) كه در يك سطح شدت ثابت (65 to 80 dBpeSPL) در شرايط بدون كمك و در شرايط با كمك (سمعكي كه بخوبي تنظيم شده باشد) ثبت كردند. موج تفاضلي پاسخ MMN را بصورت بصري بررسي مي كردند و معيار حضور پاسخ را بصورت بزرگترين منفي شدگي در حوزه نهفتگي 80 to 400ms تعريف كرده بودند. بطور كلي در شرايط استفاده از تقويت كننده، دامنه MMN افزايش و نهفتگي آن كاهش پيدا مي كند، هر چند مقادير آنها نوعا به محدوده نرمال نمي رسد. در بعضي نمونه ها كه افت شنوايي شديد داشتند، در شرايط بدون تقويت كننده هيچ نوع پاسخ MMN مشاهده نمي شود. اما با تقويت كننده، نهفتگي و دامنه MMN بدست آمده از آنها، مشابه مقادير بدست آمده از افراد نرمال بوده است. پيشنهاد شده است كه يافته هاي مربوط به پاسخ هاي وابسته به رويداد همراه با استفاده از تقويت كننده، بازتابي از فعال شدن تعداد نورون هاي بيشتر است كه خود تاييدي بر مشاهده تغييرات نوروفيزيولوژيك مربوط به درك اصوات گفتاري پس از استفاده از تقويت كننده است. به هر حال، گاهي نوع كاهش عجيب و غيرقابل توجيه در نتايج پاسخ هاي وابسته به رويداد با استفاده از تقويت كننده (يعني طولاني تر شدن نهفتگي و كوچكتر شدن دامنه)،اغلب در پاسخ MMN (و نه در ساير پاسخ ها مثل N1، N2b و P300) مشاهده مي شود. از اين مطالعه بنظر مي رسد كه پاسخ MMN در كنار ساير پاسخ هاي قشري مي تواند براي مستند سازي ميزان سودمندي استفاده از سمعك در بيماران با افت شنوايي متوسط تا شديد بكار برده شود. اگر چه تقويت كننده مي تواند به شكلي ثابت قابليت شنيده شدن صدا را بهبود بخشد، اما تغيير پذيري در ميزان سودمندي حاصل از تقويت كننده ها در ميان افراد مختلف (چنانچه مدرك آن توسط MMN فراهم مي گردد) نشان مي دهد كه در بعضي بيماران همچنان مقداري از نقص درك گفتار و قابليت تمايز شنيداري، حتي با استفاده از سمعك باقي مي ماند.

مقايسه پاسخ هاي هر كدام از سه آرايش الكترود فوق الذكر به ويژه در سالخوردگان، تعيين دقيق مولفه P300 و محاسبه اندازه دامنه تسهيل مي شود. در بيماران راست دست، بزرگترين دامنه موج P3 را با قراردادن الكترود غيرمعكوس روي نيمكره راست (در مقايسه با نيمكره چپ) بدست مي آوريم، به ويژه اگر از جايگاه هاي قدامي – مركزي مثل جايگاه فرونتال F3/4 و جايگاه مركزي C3/4 استفاده كنيم. نهفتگي P300 در جايگاه هاي الكترود مقابل نيمكره هاي راست و چپ مشابه است.

الكترود معكوس را در اندازه گيري P300 معمولا روي هر كدام از ماستوئيدها يا نرمه گوش ها بصورت همانسو نسبت به محرك قرار مي دهند، يا از الكترود مرتبط شده (Linked) بين دو گوش استفاده مي  كنيم(A1, A2). الكترود مشترك زمين را معمولا روي پيشاني قرار مي دهند علاوه بر آرايش هاي الكترود فوق الذكر براي ثبت فعاليت هاي برانگيخته شنيداري مغز نمايندگي سمعك يونيترون ، يك يا دو الكترود ديگر را نيز مي توان اطراف چشم نصب كرد. آرتيفكت (پاسخ كاذب) ناشي از پلك زدن را مي بايست از پاسخ هاي P300 حذف نمود. آرايش بهينه آن است كه با نصب يك جفت الكترود بالا و پايين هر چشم به ثبت فعاليت هاي حركتي  عمودي چشم بپردازيم (Sub & Supra – orbital) و فعاليت هاي حركتي افقي چشم را نيز با الكترودهايي كه در دو گوشه خارجي چشم ها قرار گرفته اند (Outer Canthus) مي توان ثبت كرد. هر فعاليت الكتريكي ثبت شده با مقدار ولتاژ بيشتر از 200μv يا 100 را از روند ميانگين گيري حذف مي كنيم، بدين ترتيب آلودگي پاسخ ها به آرتيفكت ناشي از پلك زدن را به حداقل مي رسانيم.

تنظيمات فيلتر

تنظيمات فيلتر براي اندازه گيري پاسخ P300 مشابه با تنظيمات مورد استفاده در ثبت ALR است. طيف توان پاسخ هاي شنيداري ديررس نرمال در محدوده 1 to 15Hz است، اكثر مولفه ها داراي فركانس كمتر از <8Hz و بيشتر دامنه آنها معمولا در حدود 5Hz قرار دارد. اين محدوده بخوبي با محدوده طيف EEG معمولي تطبيق پيدا ميكند. تركيب فركانسي P300 شامل ناحيه بيشترين انرژي نيز ميشود‏ ممكن است تا حدي بصورت تابعي از توزيع منطقه اي پاسخ ها روي جمجمه تغيير كند.

به اين دليل در تحقيقات اوليه پاسخ P300 از تنظيمات فيلتر 1 to 30Hz استفاده شده است. با مرور صدها مطالعه جديدتر P300 در مي يابيم كه اخيرا فركانس قطع پايين فيلتر بالاگذر را روي 0.01 to 0.25Hz و فركانس قطع بالا فيلتر پايين گذر را روي 30 to 50Hz تنظيم مي كنند. شيب فيلترهاي آنالوگ مورد استفاده در ثبت پاسخ P300 را معمولا در حدود3dB پايين تر از نقطه فركانس قطع محاسبه مي كنند كه معادل 12dB / octave است.

الگو چند محرك

برخلاف الگو تك محرك و در انتهاي ديگر طيف پيچيدگي وظيفه شنيداري، با استفاده از الگو سه محرك مي توان به اطلاعاتي خاص از فرايند شناخت خودكار دست قيمت سمعك ريساند يافت كه با الگو يك يا دو محرك بدست نمي آيد. در الگو سه محرك به جاي يك محرك استاندارد و يك محرك هدف، دو محرك استاندارد (غيرهدف) و يك محرك هدف وجود دارد. از فرد خواسته مي شود كه به محرك هدف توجه كند و آنرا پيدا كند. كاهش دفعات تكرار (فركانس) ارائه و هم چنين قابليت پيش بيني وقوع يكي از محرك هاي استاندارد – با وجود آنكه جزو ويژگيهاي بيان شده  براي محرك هدف در الگو ناهمگون نيست – باعث ايجاد پاسخ P300 مي شود. به همين طريق پاسخ P300 را با استفاده از محرك هدف رسمي (نادر) و محرك استاندارد غير تكراري نيز مي توان بدست آورد. پاسخ بدست آمده از محرك استاندارد غير تكراري را نشانه اي از فرايندهاي شناختي خودكار تلقي مي كنند.

گونه اي ديگر از الگو سه محرك عبارت است از يك محرك نوين يا هشدار (Alerting) (مثل صداي نويز يا پارس سگ) كه بعنوان يك پرت كننده حواس (Distractor) كه در ميان توالي محرك هاي استاندارد و هدف (مثل تون هايي با فركانسهاي مختلف) ارائه مي شود. شكل موج P300 حاصله داراي يك مولفه P3a (كه با محرك نوين پرت كننده حواس بدست آمده است) و يك P300 معمولي است (كه گاهي آن را P3b مي نامند) و  توسط محرك هدف بوجود مي آيد. P3a را از P3b از طريق نهفتگي كوتاه تر (شكل 2-13) و با مشاهده كسب حداكثر دامنه از الكترودهاي فرونتال (قدامي) و مركزي (به جاي الكترودهاي پاريتالي تر مورد استفاده براي دستيابي به Pb) و هم چنين بوسيله عادت پذيري سريع آن قابل تشخيص است. همانطور كه در فصل دوم در مبحث نوروآناتومي گفتيم ضايعات اثبات شده (توسط ارزيابي هاي نوروراديولوژي مثل MRI عملكردي) درون لوب فرونتال و يا هيپوكامپ موجب ناهنجاري مولفه P3a مي شوند. در مقابل سلامت عملكردي نواحي قشري تمپورال – پاريتال نقش مهمي در توليد  P3b (P300 معمولي) دارد.

گزارش تحقيق: ارزيابي پاسخ هاي وابسته به رويداد در ضايعات نورولوژيك و سالخوردگان نشان مي دهد كه كاربرد باليني P3a ثمرات فراواني به همراه دارد. زيرا P3a نسبت به وضعيت هاي باليني حساسيت بيشتري از P3b دارد.

اختصاصا نهفتگي موج N1 (يك پاسخ آغازين) در دو گروه سالخورده با افزايش VOT طولاني تر شده است. در نتيجه پيشنهاد كردند كه احتمالا فوران آغازين نمايندگي سمعك برنافون سيگنال گفتار بر پاسخ آغازين مرتبط با آن (شروع صدا گفتار) در افراد سالخورده تاثير مي گذارد، زيرا زمان بازيافت عصبي متناسب با سن افزايش پيدا مي كند (پديده پوشش رو به جلو). هم چنين يك توجيه احتمالي ديگر را براي تاخير نهفتگي N1 در سالخوردگان و براي تاثيرات مبهم افت شنوايي بر پردازش گفتار پيشنهاد كرده اند. در هر صورت اين تحقيق شواهد رفتاري قبلي را در مورد دشواري درك كليدهاي راهنما اكوستيك زماني در سالخوردگان مورد تاييد قرار مي دهد.

گزارش تحقيق: تاثيرات احتمالي سن بر N1 و P2 را تحت شرايط مختلف  توجه، دشواري وظيفه شنيداري و حضور سيگنال رقابتي دگرسويي مورد بررسي قرار دادند. دو گروه افراد جوان (20 تا 27 ساله) و و سالخورده (60 تا 79 ساله) با شنوايي نرمال مورد بررسي قرار گرفتند. ALR را هنگامي ثبت مي كردند كه افراد سعي مي كردند بين دو سيگنال موجود در الگو محرك ناهمگون تمايز قائل شوند. سيگنال ها در دو شرايط ارائه مي شدند يعني دو تون (وظيفه شنيداري آسان) و دو سيگنال گفتاري طبيعي
 (/da/ , /ga/) (وظيفه شنيداري دشوار). ALR را با روش توپوگرافيك (نقشه برداري منطقه اي) با 19 الكترود غيرمعكوس جمجمه اي با استفاده از فيلتر ميان گذر 1 to 70Hz و با زمان آناليز 1000ms به اضافه 100ms بعنوان خط مرجع پيش تحريك ثبت مي كردند. نتيجه تحقيق: بيشترين مقدار دامنه N1 و P2 در اطراف ناحيه خط وسط و بوسيله الكترود Cz قابل ثبت است. در مورد وظيفه شنيداري آسان، در همه گروه ها با ارائه سيگنال رقابتي (دگرسويي) گفتاري، دامنه N1 و P2 كاهش مي يابد. به هر حال مقدار كاهش دامنه N1 در افراد سالخورده بيشتر بوده است. در مورد وظيفه شنوايي دشوار (با محرك گفتاري) با ارائه سيگنال گفتاري رقابتي در هيچكدام از گروه ها دامنه N1 تغيير نمي كند. اما دامنه P2 در افراد سالخورده بطور معني داري نسبت به افراد جوان كاهش مي يابد. بنابراين تاثير سن بر ALR در حضور سيگنال رقابتي دگرسويي براي N1 و P2 متفاوت است و هم چنين براي سطوح مختلف دشواري وظيفه شنيداري نيز تاثيرات متفاوتي ديده مي شود. در گروه سالخوردگان مي بينيم كه دشواري وظيفه شنوايي بر P2 تاثير بيشتري نسبت به N1 دارد. با مقايسه نتايج اين پژوهش و يافته هاي پيشين، محقق اظهار مي دارد كه عملكرد رقابتي، تاثير منفي بر فعاليت هاي عصبي دارد. بدين ترتيب در مي يابيم كه تعامل توجه و رقابتي شدن عملكرد، با دو مكانيسم مغزي متفاوت سروكار دارند. يعني توجه انتخابي به سيگنال موجب بهبود دامنه N1 مي شود و عملكرد رقابتي يا سيگنال منحرف كننده، دامنه N1 را كاهش مي دهد.

اختصاصا نهفتگي موج N1 (يك پاسخ آغازين) در دو گروه سالخورده با افزايش VOT طولاني تر شده است. در نتيجه پيشنهاد كردند كه احتمالا فوران آغازين نمايندگي سمعك برنافون سيگنال گفتار بر پاسخ آغازين مرتبط با آن (شروع صدا گفتار) در افراد سالخورده تاثير مي گذارد، زيرا زمان بازيافت عصبي متناسب با سن افزايش پيدا مي كند (پديده پوشش رو به جلو). هم چنين يك توجيه احتمالي ديگر را براي تاخير نهفتگي N1 در سالخوردگان و براي تاثيرات مبهم افت شنوايي بر پردازش گفتار پيشنهاد كرده اند. در هر صورت اين تحقيق شواهد رفتاري قبلي را در مورد دشواري درك كليدهاي راهنما اكوستيك زماني در سالخوردگان مورد تاييد قرار مي دهد.

گزارش تحقيق: تاثيرات احتمالي سن بر N1 و P2 را تحت شرايط مختلف  توجه، دشواري وظيفه شنيداري و حضور سيگنال رقابتي دگرسويي مورد بررسي قرار دادند. دو گروه افراد جوان (20 تا 27 ساله) و و سالخورده (60 تا 79 ساله) با شنوايي نرمال مورد بررسي قرار گرفتند. ALR را هنگامي ثبت مي كردند كه افراد سعي مي كردند بين دو سيگنال موجود در الگو محرك ناهمگون تمايز قائل شوند. سيگنال ها در دو شرايط ارائه مي شدند يعني دو تون (وظيفه شنيداري آسان) و دو سيگنال گفتاري طبيعي
 (/da/ , /ga/) (وظيفه شنيداري دشوار). ALR را با روش توپوگرافيك (نقشه برداري منطقه اي) با 19 الكترود غيرمعكوس جمجمه اي با استفاده از فيلتر ميان گذر 1 to 70Hz و با زمان آناليز 1000ms به اضافه 100ms بعنوان خط مرجع پيش تحريك ثبت مي كردند. نتيجه تحقيق: بيشترين مقدار دامنه N1 و P2 در اطراف ناحيه خط وسط و بوسيله الكترود Cz قابل ثبت است. در مورد وظيفه شنيداري آسان، در همه گروه ها با ارائه سيگنال رقابتي (دگرسويي) گفتاري، دامنه N1 و P2 كاهش مي يابد. به هر حال مقدار كاهش دامنه N1 در افراد سالخورده بيشتر بوده است. در مورد وظيفه شنوايي دشوار (با محرك گفتاري) با ارائه سيگنال گفتاري رقابتي در هيچكدام از گروه ها دامنه N1 تغيير نمي كند. اما دامنه P2 در افراد سالخورده بطور معني داري نسبت به افراد جوان كاهش مي يابد. بنابراين تاثير سن بر ALR در حضور سيگنال رقابتي دگرسويي براي N1 و P2 متفاوت است و هم چنين براي سطوح مختلف دشواري وظيفه شنيداري نيز تاثيرات متفاوتي ديده مي شود. در گروه سالخوردگان مي بينيم كه دشواري وظيفه شنوايي بر P2 تاثير بيشتري نسبت به N1 دارد. با مقايسه نتايج اين پژوهش و يافته هاي پيشين، محقق اظهار مي دارد كه عملكرد رقابتي، تاثير منفي بر فعاليت هاي عصبي دارد. بدين ترتيب در مي يابيم كه تعامل توجه و رقابتي شدن عملكرد، با دو مكانيسم مغزي متفاوت سروكار دارند. يعني توجه انتخابي به سيگنال موجب بهبود دامنه N1 مي شود و عملكرد رقابتي يا سيگنال منحرف كننده، دامنه N1 را كاهش مي دهد.

از الگو ارائه محرك ناهمگون (oddball) براي برانگيختن پاسخ ها استفاده شده است. محرك تكرار شونده يك تون 1000Hz با زمان خيز / افت 10ms و پلاتو 40ms و با نسبت تكرار ثانيه / محرك 0.7 و در سطح شدت 70 to 110dBHL (تعديل شده بر حسب نمايندگي سمعك ريساند بهترين آستانه براي تون خالص 2000Hz) بوده است. در ميان 105 نفر كه موج N200 را داشتند، با افزايش سن افراد، دامنه آن به شكل قابل توجهي كاهش مي يابد، اما جالب است كه ميانگين نهفتگي N400 در گروه سالخوردگان در مقايسه با جوانان (19 تا 26 ساله) گروه شاهد (22 نفر) تفاوتي را نشان نمي دهد. هم چنين نهفتگي N200 ارتباط معني داري با آستانه شنوايي 2000Hz آنها نداشته است. دامنه N400 هيچگونه تغييري را با افزايش سن نشان نمي دهد و دامنه N400 سالخوردگان و جوانان هيچگونه تفاوتي را نشان نمي دهد.

بعضي از موارد ناهمخواني در نتايج مطالعه سن و ALR را مي تواند مربوط به وضعيت هوشياري افراد باشد، خوابيدن يك فاكتور مهم در تفسير يافته هاي ALR با افزايش سن است.

گزارش تحقيق: تاثير افتراقي خواب بر P2 در افراد سالخورده (65 تا 80 سال) و جوان (18 تا 31 ساله) مورد بررسي قرار گرفت. در گروه سالخورده حين خواب دامنه P2 بزرگتر و نهفتگي آن طولاني تر مي شود. به علاوه در گروه سالخورده يك شكل موج مثبت با دوام طولاني (Long lasting late positive wavrefun=LLP) مشاهده مي شود كه ظاهرا در گروه جوان ديده نمي شود.

گزارش تحقيق: اثر سن بر P2, N1 , P1 برانگيخته توسط اصوات گفتاري ساختگي بررسي شد و يافته هاي الكتروفيزيولوژيك اين بررسي با يافته هاي بدست آمده از ارزيابي هاي رفتاري مورد مقايسه قرار گرفت. مشخصات اصوات گفتاري مذكور در بخش مربوط به سيگنال هاي مورد استفاده در ALR در بالا توضيح داده شده اند. افراد مورد بررسي 10 فرد جوان با شنوايي نرمال (ميانگين 26 سال) و 10 سالخورده با شنوايي نرمال (ميانگين 68 سال) و 10 سالخورده با افت شنوايي حسي عصبي فركانسهاي بالا ناشي از پيرگوشي (ميانگين 71 سال) بوده اند. افراد سالخورده از نظر شناخت كاملا سالم بوده اند. مشكلات دركي وابسته به سن همراه با مشكلات تمايز VOT از طريق ارزيابي هاي رفتاري تشخيص داده شد و بطور الكتروفيزيولوژيك توسط ALR مورد تاييد قرار گرفت.