نوشته هاي من

از الگو ارائه محرك ناهمگون (oddball) براي برانگيختن پاسخ ها استفاده شده است. محرك تكرار شونده يك تون 1000Hz با زمان خيز / افت 10ms و پلاتو 40ms و با نسبت تكرار ثانيه / محرك 0.7 و در سطح شدت 70 to 110dBHL (تعديل شده بر حسب نمايندگي سمعك ريساند بهترين آستانه براي تون خالص 2000Hz) بوده است. در ميان 105 نفر كه موج N200 را داشتند، با افزايش سن افراد، دامنه آن به شكل قابل توجهي كاهش مي يابد، اما جالب است كه ميانگين نهفتگي N400 در گروه سالخوردگان در مقايسه با جوانان (19 تا 26 ساله) گروه شاهد (22 نفر) تفاوتي را نشان نمي دهد. هم چنين نهفتگي N200 ارتباط معني داري با آستانه شنوايي 2000Hz آنها نداشته است. دامنه N400 هيچگونه تغييري را با افزايش سن نشان نمي دهد و دامنه N400 سالخوردگان و جوانان هيچگونه تفاوتي را نشان نمي دهد.

بعضي از موارد ناهمخواني در نتايج مطالعه سن و ALR را مي تواند مربوط به وضعيت هوشياري افراد باشد، خوابيدن يك فاكتور مهم در تفسير يافته هاي ALR با افزايش سن است.

گزارش تحقيق: تاثير افتراقي خواب بر P2 در افراد سالخورده (65 تا 80 سال) و جوان (18 تا 31 ساله) مورد بررسي قرار گرفت. در گروه سالخورده حين خواب دامنه P2 بزرگتر و نهفتگي آن طولاني تر مي شود. به علاوه در گروه سالخورده يك شكل موج مثبت با دوام طولاني (Long lasting late positive wavrefun=LLP) مشاهده مي شود كه ظاهرا در گروه جوان ديده نمي شود.

گزارش تحقيق: اثر سن بر P2, N1 , P1 برانگيخته توسط اصوات گفتاري ساختگي بررسي شد و يافته هاي الكتروفيزيولوژيك اين بررسي با يافته هاي بدست آمده از ارزيابي هاي رفتاري مورد مقايسه قرار گرفت. مشخصات اصوات گفتاري مذكور در بخش مربوط به سيگنال هاي مورد استفاده در ALR در بالا توضيح داده شده اند. افراد مورد بررسي 10 فرد جوان با شنوايي نرمال (ميانگين 26 سال) و 10 سالخورده با شنوايي نرمال (ميانگين 68 سال) و 10 سالخورده با افت شنوايي حسي عصبي فركانسهاي بالا ناشي از پيرگوشي (ميانگين 71 سال) بوده اند. افراد سالخورده از نظر شناخت كاملا سالم بوده اند. مشكلات دركي وابسته به سن همراه با مشكلات تمايز VOT از طريق ارزيابي هاي رفتاري تشخيص داده شد و بطور الكتروفيزيولوژيك توسط ALR مورد تاييد قرار گرفت.