نوشته هاي من

اين زمان براي ثبت هوشيارانه كلمه كافي نيست-افراد معمولا گزارش مي كنند يك چشمك بين تارگت و پوشش ديده اند اما آنها هيچ حافظه اي از سمعك استاركي كلمه واقعي كه ديده اند ندارند. روش masked priming براي مطالعه هر دو form priming و semantic priming استفاده شده است. masked priming براي مطالعه رابطه بين كلمات دو زبان در دوزبانه ها بسيار مفيد است زيرا تكليفي كه شامل برخي جنبه هاي دستيابي لغوي است مي تواند تنها به يك زبان براي افراد ارائه شود و پرايم هاي پوشيده شده به زبان ديگر ارائه شود. چنين مطالعه اي توسط Sanchez-Cases و همكاران انجام شد كه در آن رابطه بين يك نوع خاص كلمات ترجمه-معادل بررسي شد: cognates (كلمات هم ريشه). كلمات هم ريشه جفت كلماتي هستند كه نه تنها ارائه هاي معنايي را به اشتراك مي گذارند بلكه ريشه مشترك نيز دارند و از نظر فونولوژيك بسيار مشابه هستند مانند rico-rich در اسپانيايي-انگليسي. در مطالعه آنها محققين به دو زبانه هاي انگليسي-اسپانيايي تكليفي را ارائه كردند كه تارگت اسپانيايي بود و قبل از آن پرايم هاي پوشيده شده انگليسي يا اسپانيايي ارائه مي شدند. پرايم ميتوانست مشابه تارگت باشد (rico-rico, pato-pato) ، يا هم ريشه انگليسي تارگت باشد (rich-rico) يا غير هم ريشه انگليسي باشد (duck-pato) يا يك ناكلمه كنترل باشد (wuck-pato, rict-rico). اين محققين يافتند كه پاسخ به كلمات هدف با پرايم هاي هم ريشه و پرايم هاي مشابه تارگت سرعت مشابهي دارد و پاسخ به هر دو اينها سريع تر از پرايم هاي غير هم ريشه يا پرايم هاي ناكلمه مي باشد. اين يافته ها پيشنهاد مي كنند براي دو زبانه ها، كلمات هم ريشه نوع خاصي از روابط مورفولوژيك هستند كه نسبت به كلماتي كه ترجمه معادل هستند بطور متاوتي در واژگان ارائه مي شوند. 

تكواژهاي وابسته(Bound Morphems)در فصل 2 در مورد تكواژهاي وابسته بحث شد. آنها وند هايي هستند كه براي ساختن كلمات جديد به ريشه كلمات متصل مي شوند. تكواژهاي inflectional (عطفي) مانند –s كه به اسامي متصل مي شوند و آنها را تبديل به جمع مي كنند (car/cars) يا مانند –ed كه به افعال متصل مي شوند و آنها را به زمان گذشته تبديل مي كنند(kiss/kissed). تكواژ هاي deriventional (اشتقاقي) نيز مي توانند معني يك كلمه را تغيير دهند و گاهي طبقه گرامري كلمه را نيز تغيير مي دهند. مثلا پسوند –er مي تواند به فعل متصل شود و آن را تبديل به اسمي كند كه معناي فرد انجام دهنده آن فعل را مي رساند (play/player). يك سؤال مهم در مورد تكواژهاي وابسته اين است كه آيا كلماتي كه با اضافه شدن تكواژ به آنها ايجاد مي شوند در واژگان بطور جداگانه ذخيره مي شوند يا وقتي آنها شكل مي گيرند شكل هاي اشتقاقي ايجاد مي شود؟ با در نظر گرفتن بازيابي لغوي، اگر يك شكل اشتقاقي به شكل يك كل ذخيره گردد به عنوان يك كلمه منفرد بازيابي خواهد شد. اگر شكل اشتقاقي با افزودن يك تكواژ ريشه ايجاد شده باشد قبل از اينكه ريشه در دسترس قرار گيرد تكواژ بايد برداشته شده باشد. به اين حالت لايه برداري تكواژ (morpheme stripping) مي گويند.