نوشته هاي من

اگرچه TEOAEها در بعضي حيوانات مثل موش صحرايي وجود ندارندبا وجود اين به نظر مي رسد تمام حيوانات DPOAEها را توليد كنند . در انسان ها ، سطح DPOAE 2f1 – f2  وقتي كه نسبت f2/f1  تقريبا 1.22 باشد يا هنگامي كه در قيمت سمعك ويدكس سطوح بالا L1 – L2 = 0 db به L1 – L2 = 30 db   يا در سطوح تحريكي كم افزايش يابد بيشترين است . سطوح DPOAE  2f1 – f2 و كانال گوش سالم ممكن است بزرگتر از 20 db spl باشد . با اين حال ، DPOAEهاي معمولي كوچكتر هستند (  db5 –15 db  )  و معمولا 60 تا db70   كمتر از سطوح تحريكي هستند . به ميزان قابل توجهي ، DPOAE مطلق يا كاهش يافته ، كاهش شنوايي را كه توسط گوش مياني يا عوامل پاتولوژيك حلزون ايجاد شده نشان مي دهد . به طور معمول probe يا كاوشگر شامل يك ميكروفون كوچك و دو بلندگوي كوچك براي اندازه گيري  DPOAEها است ( نگاه كنيد به شكل 6 – 13 ) . probe يا كاوشگر به صورت محكم (سفت) به داخل كانال گوش چسبيده است . برعكس TEOAEها ، DPOAE ها در حضور تن هاي اوليه (اصوات اوليه ) اندازه گيري مي شوند . مقدار (اندازه گيري )DP – gram معمول متشكل از يكسري اندازه گيري هاي DPOAE در 2f1 – f2 با منحني فركانس محرك بين 1 و 6 كيلو هرتز است (شكل 7 – 13) . توافق كلي وجود دارد كه DPOAEها در صورتي كه نسبت فركانس هاي تحريكي اوليه 1 : 2/1 و 1 : 3/1 باشند ، به آساني تشخيص داده مي شوند . سطح نسبي شدت ها اثر قابل توجهي بر پاسخ  DPOAE دارد و به صورت قراردادي سطح f1 ممكن است برابر يا بزرگتر از سطح f2 باشد . در كاهش f1 به f2 هيچ مزيتي وجود ندارد . زمان رفت و برگشت فركانس تكرار شده است و داده ها ميانگين هستند . از آن جايي كه بسياري اطلاعات جمع آوري شده اند ، عدم خلوص (مركب بودن اصوات ) در مقدار كاهش خواهد يافت و معلوم مي شود كه داده ي DPOAE در بالاي سطح نويز ثابت باقي مي ماند .