نوشته هاي من

اين پديده توسط bergman و heller (1953) نشان داده شد.آنها از 80 فرد بالغ كه داراي شنوايي نرمال بودند و وزوز هم نداشتند خواستند كه يكي يكي وارد يك غرفه صوتي شوند و نوشته هايي از صداهايي كه كه وقتي در غرفه بودند شنيدند تهيه كنند.

داخلي غرفه بيشترين سطح نويز زمينه يعني 18 dbSPL را قيمت سمعك معمولي داشت.هنگامي كه آنها در غرفه بودند 94٪ يا 75 نفرشان گزارش كردند كه صداهايي مثل وزوز، همهمه، زنگ تلفن، حشرات يا ضربان شنيده اند. bergman و heller نتيجه گرفتند:

به نظر ميرسد وزوز به صورت ثابت وجود دارد، اما به وسيله نويز محدود كه در محيط ما جاري است پوشيده ميشود.سطح اين نويز محدود براي شرايط زندگي ساكت معمولي اغلب متجاوز از 35 db spl است و از شدت كافي براي ماسك وزوز فيزيولوژيك كه پايينتر از سطح شنوايي باقي ميماند، برخوردار است.

به نظر ميرسد كه وزوز با زمان از بين نميرود، بلكه در بهترين حالت تنها ميتواند در زير سطح شنوايي قرار بگيرد.يكي از اهداف درمان صوتيع افزايش سطح نويز زمينه براي كاهش نسبت سيگنال به نويز وزوز است.(SNR، در شكل 21-4 B نشان داده شده است.).دقت كنيد كه دامنه سيگنال وزوز تغيير نميكند. صداي زمينه براي ايجاد وزوزي كه كمتر جلب توجه ميكند افزايش مي يابد.

يك مقايسه: وزوز مزاحم ميتواند به صورت يك شمع سوزان در يك اتاق تاريك در نظر گرفته شود. حتي يك شعله شمع كوچك در يك اتاق تاريك، درخشان به نظر ميرسد.اما وقتي كه تجهيزات نور overhead روشن شوند ، همان شعله شمع كمتر جلب توجه ميكند نسبت به وقتي كه در اتاق تاريك بود.

همانطور كه ذكر شده است، بسياري از بيماران ما گزارش ميكنند كه وزوزشان باعث ميشود كه بودن در يك اتاق ساكت براي آنها ناراحت كننده باشد. به همين دليل وقتي بيماران منتظر هستند كه نوبتشان شود ، نويسندگان يك منبع tabletop(سر ميز) را در لابي كلينيك روشن ميكنند.تعداد زيادي از بيماران مشابه ميگويند وقتي در بيرون در حال راه رفتن، كار كردن يا تفريح كردن بوده اند ، وزوزشان كمتر مزاحمشان است، اما واقعيت اين است كه بيماران عاقبت داخل مي آيند.