نوشته هاي من

سطح crossover به ميزان 50 تا 75 دسي بل براي محرك كليك گزارش شده است. ABR راه استخواني توسط ماكزيمم سطح خروجي محرك به فروش سمعك ميزان 50 تا 55 dBnHL محدود شده است. به هر حال، تاكيد باليني در گذشته بر به كار بردن ABR بر طبق اصولي و محدوديت ذاتي اديومتري رفتاري به جاي به كار بردن مزاياي شاخص ABR در كنار فرايند اديومتريك بوده است.  يك نويز پوشش دهنده بايد به گوش غير آزمايشي ارائه شود، وقتي كه گوش ضعيف‌تر ارزيابي مي‌شود و چون سيگنال راه استخواني به دو حلزون با شدت تقريباً يكساني مي‌رسد، پوشش گوش غير آزمايشي لازم است اگر مي خواهيم اطلاعات هر گوش را در يك فرد به طور جداگانه به دست آوريم.

هدف اصلي در اديومتري به دست آوردن نتايجي است كه خاص گوش آزمايشي است و گوش غير آزمايشي در اين امر مشاركتي ندارد. در واقع، با ABR معضل مسكينگ مي‌تواند به طور موفقيت آميزي رفع شود. مسكينگ هميشه لازم نيست و اطلاعات خاص هر گوش در مورد حساسيت شنوايي (وضعيت انتقالي و حسي عصبي) مي‌تواند به طور معمول از بيشتر بيماران داراي آسيب انتقالي مربوط به آترزي، صرفنظر از سن بيمار به دست آيد. در واقع، ABR بهترين تكنيك قابل دسترس براي ارزيابي عملكرد شنوايي در آترزي مادرزادي گوش است. دانشمنداني اشاره كردند  از آنجايي كه شنوايي به عنوان مهم‌ترين پارامتر شاسايي مي‌شود و نياز است در اوايل زندگي فردي با آترزي مادرزادي مجراي گوش اندازه‌گيري شود، ظهور آزمون ABR  كمك پرارزشي بوده است. سپس، پروتكل ABR به طور خاص براي ارزيابي اديولوژيكي آترزي گوش ارائه شده است. مفاهيم كليدي و اجزاي پروتكل آزمايشي براي ثبت با كيفيت اشكال موجي ABR در بيماران داراي آترزي مجراي گوش در جدول 12-9 خلاصه شده اند. اصل اوليه و از همه مهمتر در ارزيابي وضعيت شنوايي در بيماران داراي آترزي مجراي گوش در هر سني (تخمين اصل اوليه آستانه‌هاي شنوايي براي دو گوش و براي راه هوايي و راه استخواني) نمي‌تواند بيش از حد تاكيد شود. براي بيماراني كه براي بار اول در كلينيك  شواهد پزشكي از بيماري گوش مياني را نشان مي‌دهند و در معرض خطر قابل توجهي براي كاهش شنوايي انتقالي هستند، آن تقريباً غيرقابل ادراك خواهد بود و مطمئناً با حداقل استاندارد مراقبت ناسازگار خواهد بود كه ما فقط شنوايي را براي يك گوش ارزيابي كنيم يا فقط شنوايي از طريق راه استخواني را بررسي كنيم  و شنوايي از طريق راه هوايي را بررسي نكنيم. به سادگي دليلي براي فرض كردن عملكرد حسي طبيعي  و يا وضعيت شنوايي انتقالي براي هر گوش وجود ندارد. ارزيابي كلي و خاص هر گوش در مورد وضعيت شنوايي  (راه هوايي) و به طور خالص وضعيت شنوايي حسي (راه استخواني) اجباري است. استاندارد مراقبت نبايد براي بيماراني با آترزي گوش آسيب ببيند و يا در معرض خطر قرار گيرد. ارزيابي بيماراني با اترزي مجراي گوش به وسيله ABR بايد هميشه شامل تخمين با دقت حساسيت شنوايي هر گوش توسط راه هوايي و راه استخواني باشد. 

به هر حال ، بايد در ذهن به ياد داشته باشيم كه لزوما ABR طبيعي  براي نقايص شنوايي انتقالي فركانس پايين ثبت نمي شود. در مطالعه اي در سال 1987 بر روي شكل اديوگرام و الگوهاي ABR  دو دانشمند نشان دادند كه در سطوح شدتي پايين ( زير 60 دسي بل HL  ) براي بيماراني با كاهش شنوايي حسي فركانس پايين زمان نهفتگي موج V كوچك تر از حالت طبيعي بود. در مقابل زمان نهفتگي موج I تغيير نكرده بود. نتيجه آزمايش، كاهش خفيف زمان نهفتگي بين موجي I-V در مقايسه با شنوندگان طبيعي و افراد دچار آسيب شنوايي با ديگر اشكال اديومتريك بود.

چون ABR برانگيخته شده با محرك كليك اغلب به آسيب شنوايي فركانس پايين غير حساس است ، تكنيك هاي ديگر لازم هستند. يك گزينه ايجاد كردن ABR با محرك تون برست فركانس پايين يا محرك تون بااستفاده از نويز ناچ دار مي باشد. از نظر باليني اين محرك يك گزينه جالبي است، چون ABR توسط وضعيت برانگيختگي يا آروزال و آرام بخش تحت تاثير قرار نمي گيرد. انتظارات طبيعي براي آستانه هاي ABR برانگيخته شده توسط تون برست مي توانند براي تسهيلات باليني ، ايجاد شوند و يافته هاي ABR براي محرك تون برست مي توانند بر روي نمودارهاي شبيه اديوگرام كشيده شوند. امكانات ديگر براي تخمين آستانه شنوايي فركانس پايين شامل تحريك تون برست  پاسخ SN10  ، 40HZ ERP ، AMLR يا ALR است. متاسفانه ، هر كدام از اين پاسخ ها به ميزان هاي متفاوتي توسط سرعت ارائه محرك ، سن شخص و حالت برانگيختگي و توسط اثرات مواد آرام بخش تحت تاثير قرار مي گيرند. علاوه بر اين آستانه هاي پاسخ برانگيخته سمعك شارژي ممكن است به طور دقيقي با آستانه هاي رفتاري مرتبط باشند. همچنين آستانه هاي پاسخ برانگيخته ممكن است در AMLR به ميزان 19 دسي بل و در 40 HZ ERP  به ميزان 28 دسي بل از آستانه هاي رفتاري فراتر روند.

اثرات كاهش شنوايي موجود بر فركانس هاي ميانه و بالا بر روي ABR :

كاهش شنوايي موجود در فركانس هاي ميانه و بالا مي توانند به طور مطمئني ABR را تحت تاثير قرار دهند. به هر حال ، پژوهش هاي زيادي يافته هاي گيج كننده و گاهي اوقات ضد و نقيضي را توليد كرده اند. به طور طبيعي تفاوت هاي اساسي در بين اين مطالعات شامل سطح شدت محرك و ويژگي هاي شخصي ( سن- جنسيت- ميزان و شكل كاهش شنوايي ) هستند. خيلي از اين مطالعات هر كدام از اين فاكتورها را در آناليز نتايج خود مشخص نكرده اند. سطح شدت محرك يك متغير اصلي در اين مطالعات است. اطلاعات گروهي گمراه كننده هستند. چون به ندرت اشكال اديوگرام از يك فرد به فرد ديگر مشابه هستند.  دانشمندي در سال 1985 به طور عاقلانه اي اين مشكل را توسط تجزيه و تحليل اطلاعات همراه با شيب تابع نهفتگي – شدت به عنوان متغير وابسته كاهش داد.

اگر موج I به طور واضحي شناسايي شود ، تمايز بين عملكرد بد ساقه مغز يا عصب هشت از عملكرد بد سيستم شنوايي محيطي تر ، كمتر مشكل است. سمعك مخفي ميزان زمان نهفتگي بين موجي ABR ( يعني I-III ، I-V و III-V ) نسبتا از آسيب شنوايي انتقالي يا حسي مستقل است. كلينيسين اول مجبور است وجود جزء انتقالي را تاييد كند و سپس ميزان آسيب را بر حسب دسي بل تخمين بزند و سپس اگر لازم است ميزان زمان نهفتگي ABR را متناسب با آن تنظيم كند. راهنما ها براي برشمردن جزء انتقالي بعدا در اين فصل پيشنهاد مي شوند.

اثرات ميزان و شكل كاهش شنوايي بر روي ABR :

كاهش شنوايي حسي داراي فركانس پايين :

آسيب شنوايي فركانس پايين،  فركانس هاي اديوتريك تقريبا زير 1000 هرتز را درگير مي كند. شكل اين اديوگرام توسط آسيب شنوايي بيشتر در اين ناحيه فركانسي و سپس شنوايي بهتر براي فركانس هاي بالاتر مشخص مي شود. اين اديوگرام " صعودي يا rising " ناميده مي شود. بيشتر اديوگرام هاي داراي آسيب شنوايي در فركانس هاي پايين كاهش شنوايي انتقالي ثانويه به پاتولوژي گوش مياني يا كاهش شنوايي مخلوط )ناشي از بيماري كه هر دو گوش مياني و داخلي را درگير مي كند . از قبيل اتواسكلروزيس )را نشان مي دهند. اتيولوژي ها يا علت هاي حسي عصبي توليد كننده كاهش شنوايي در فركانس هاي پايين كمتر شايع هستند. مثال هاي اين نوع آسيب شنوايي عبارتند از :

بيماري منير- آنومالي هاي ژنتيكي و مادرزادي گوش داخلي همراه شده با كاهش شنوايي- عفونت هاي ويروسي – ناهنجاري Mondini – فيستول دريچه گرد و به ندرت نئوپلاسم هاي زاويه پلي- مخچه اي .

آسيب شنوايي موجود در فركانس پايين به طور نادري با عملكرد بد سيستم عصبي شنيداري مركزي همراه شده است.

اندازه گيري ايميتانس اكوستيك بي نهايت در تمايز بين آسيب شنوايي حسي فركانس پايين از آسيب شنوايي انتقالي يا مخلوط مفيد است. تكيه بر اديومتري تون خالص به تنهايي مي تواند گاهي اوقات منجر به اشتباهاتي در تفسير شود. آستانه هاي راه استخواني غير معتبر داراي سطح شدت بالا ناشي از اعوجاج هارمونيك راه استخواني يا تحريك لمسي- ارتعاشي ( حس كردن به جاي شنيدن ارتعاشات صدا ) ممكن است فاصله هوايي- استخواني كاذب و اشتباه ايجاد كنند و در نتيجه تفسير ما از نوع كاهش شنوايي اشتباه شود. با استفاده از محرك كليك توابع نهفتگي- شدت و اشكال موجي ABR ظاهرا طبيعي معمولا در آسيب شنوايي حـسي فركانس پايين ثبت مي شوند. ABR برانگيخته شده توسط محرك كليك فعاليت حلزوني موجود در پيچ قاعده اي حلزون را منعكس مي كند و بنابراين به ميزان زيادي به وضعيت شنوايي در ناحيه فركانسي 2000 هرتز و بالاتر وابسته است.

 نشانه : برجسته بودن موج VI .

مشكلات احتمالي : آيا در واقع موج V است؟

راه حل هاي احتمالي :

سطح شدت سمعك برنافون  محرك را كاهش دهيد.

از پوشش دگرسويي استفاده كنيد.

از آرايش الكترودي غير مغزي يا افقي استفاده كنيد.

نشانه : موج V نوك تيز.

مشكلات احتمالي : آيا در واقع موج IV است؟

راه حل هاي احتمالي :

از آرايش الكترودي غير مغزي و دگرسويي استفاده كنيد.

سطح شدت محرك را تغيير دهيد.

اشكال موجي حاصل از دو گوش را با يكديگر مقايسه كنيد.

نشانه : زمان نهفتگي موج I-V تاخير يافته است.

مشكلات احتمالي : آيا عملكرد بد ساقه مغز وجود دارد ؟

راه حل هاي احتمالي :

كاهش دماي بدن را حذف كنيد.

سن بيمار را ثبت كنيد. ( سن كم )

تفاوت زمان نهفتگي بين دو گوش را محاسبه كنيد.

شناسايي موج V را بررسي كنيد. ( تكنيك هاي بالا را مشاهده كنيد. )

از اطلاعات هنجار متناسب با جنسيت استفاده كنيد.

اديوگرام به دست آوريد.

نشانه : زمان نهفتگي موج I-V كوتاه شده است.

مشكلات احتمالي : آيا عملكرد بد ساقه مغز وجود دارد ؟

راه حل هاي احتمالي :

وجود كاهش شنوايي فركانس بالا را حذف كنيد.

افزايش دماي بدن را حذف كنيد.

آيا موج I تاخير يافته است؟

آيا موج I دو شاخه شده است؟

از اطلاعات هنجار متناسب با سن و جنسيت استفاده كنيد.

شناسايي موج V را در مقايسه با موج IV بررسي كنيد.

نشانه : تاخير زمان نهفتگي موج I :

مشكلات احتمالي : كاهش شنوايي انتقالي.

راه حل هاي احتمالي :

اديومتري راه هوايي را در مقايسه  سمعك هوشمند با راه استخواني انجام دهيد.

پاسخ شنيداري ساقه مغز را توسط راه استخواني انجام دهيد.

اندازه گيري هاي ايميتانس را انجام دهيد.

سطح شدت محرك را افزايش دهيد.

نشانه : موج I دو شاخه.

مشكلات احتمالي : كدام قله براي زمان نهفتگي بايد استفاده شود ؟

راه حل هاي احتمالي : سطح شدت محرك را كاهش دهيد.

پولاريته  محرك را تغيير دهيد.

از الكترود Ecochg استفاده كنيد.

از آرايش الكترودي افقي استفاده كنيد.

نشانه : موج II يا III كوچك يا فقدان اين امواج.

مشكلات احتمالي : كاهش شنوايي فركانس بالا يا عملكرد بد ساقه مغز.

راه حل هاي احتمالي :

اديوگرام به دست آوريد.

سطح شدت محرك را افزايش دهيد.

آرايش الكترودي افقي يا غير مغزي را استفاده كنيد.

پولاريته محرك را تغيير دهيد.

الكترود TT يا TM را استفاده كنيد.

نشانه: موج V مبهم.

مشكلات احتمالي : محاسبه زمان نهفتگي.

راه حل هاي احتمالي :

اديوگرام به دست آوريد.

سطح شدت محرك را افزايش دهيد.

تنظيم فيلتر بالا گذر را كاهش دهيد.

تنظيم فيلتر پايين گذر را افزايش دهيد.

از آرايش الكترودي غير مغزي استفاده كنيد.

تابع شدت- نهفتگي را آناليز كنيد.

پوشش همانسويي غير عمدي را حذف كنيد.

تكرار ارائه محرك به طور متعدد

پولاريته محرك را تغيير دهيد.

نشانه : زمان نهفتگي موجV تاخير يافته است و موج I وجود ندارد.

مشكلات احتمالي : آيا عملكرد بد ساقه مغز يا سيستم محيطي وجود دارد؟

راه حل هاي احتمالي :

اديوگرام به دست آوريد.

سطح شدت محرك را افزايش دهيد.

پاسخ تقاطع يافته را حذف كنيد. ( پوشش )

از تكنيك هاي افزايش موج I استفاده كنيد.

سن بيمار را ثبت كنيد. ( سن كم )

. احتمالا اختلالات سيستماتيك وابسته به سن ( افزايش فشار خون ) در طولاني شدن زمان نهفتگي امواج ABR نقش دارند. تاخير انتقال سيناپتيك همراه با كاهش وابسته به سن نورون ها و تغييرات در نفوذپذيري غشاء نوروني منجر به  كاهش نمايندگي سمعك اينترتون دامنه و افزايش زمان نهفتگي مي شود. مورفولوژي شكل موج به طور غير معمول ضعيف تر در افزايش سن به فعاليت بيولوژيك زمينه اي بيشتر در افراد مسن تر و نسبت سيگنال به نويز كمتر مربوط مي شود. گزارشات زيادي تخريب ساختارهاي سيستم عصبي شنوايي مركزي را به صورت تابعي از سن گزارش كرده اند. اثرات سن و جنسيت منجر به تغيرپذيري اساسي زمان نهفتگي ABR و به خصوص اندازه گيري دامنه مي شوند. انحراف معيار براي دامنه مي تواند به كمتر از 20% ميزان ميانگين توسط بر شمردن تغييرات وابسته به سن كاهش يابد. اين به طور مطلوبي با ميزان معمول انحراف معيار كه 30 تا 40 درصد ميزان متوسط است مقايسه مي شود. به طور واضح ، عدم ثبات در پارامترهاي اندازه گيري از قبيل فاكتورهاي محرك ( پولاريته ، شدت ، ســرعت ارائه محرك ) و فاكتورهاي ثبت ( تنظيم فيلتر ) مي تواند به طور قابل توجهي در تغييرپذيري پاسخ نقش داشته باشند. اين مشاهدات پيشنهاد مي كنند كه تفسير باليني هر دو دامنه و زمان نهفتگي ABR قدرتمند تر خواهند بود اگر يافته هاي بيمار با اطلاعات هنجار متناسب با سن و جنسيت در طي محدوده سني نوزادي تا بزرگسالي مقايسه شوند.

افزايش سرعت ارائه محرك افزايش چشمگيري در زمان نهفتگي ABR در نوزادان تازه متولد شده نسبت به بزرگسالان توليد مي كند. در بين نوزادان ، تغيير زمان نهفتگي افزايش مي يابد هنگامي كه gestation age كاهش مي يابد. در نوزادان جوان در سن gestation age 30 هفته ، ABR داراي سرعت ارائه محرك سريع يعني بيشتر از حدود 40 تحريك در ثانيه ممكن است كشف نشود.

تكرارپذيري ABR در سرعت ارائه محرك پايين 21 نمايندگي سمعك فوناك تحريك در ثانيه در طي 30 تا 58 ساعت اول بعد از تولد حتي در نوزادان كامل ضعيف است. شواهد متضادي در الگوهاي ABR مورد انتظار براي آرايش الكترودي همانسويي در مقابل دگر سويي در نوزادان نسبت به بچه هاي داراي سن بيشتر وجود دارد. آرايش همانسويي آرايش الكترودي مرسوم است. در آرايش الكترودي همانسويي يك الكترود غير معكوس بر روي پيشاني( Fz ) يا ورتكس(Cz )  واقع مي شود، در حالي كه الكترود ديگر (معكوس ) بر روي ماستوئيد يا نرمه گوش در سمت ارائه محرك قرار مي گيرد. در آرايش دگرسويي دومين الكترود يا الكترود معكوس بر روي ماستوئيد يا نرمه گوش سمت مقابل به ارائه محرك قرار مي گيرد.

تعدادي دانشمندان ABR واضحي توسط آرايش همانسويي كشف كردند اما از كشف ABR توسط آرايش دگرسويي در طي اولين 30 ساعت بعد از تولد يا ديرتر ناتوان بودند. در حالي كه ديگران گزارش كردند كه پاسخ مي تواند از نوزادان تازه متولد شده با هر آرايش الكترودي ثبت شود.

به دليل وجود احتمال اينكه ABR در نوزادان توسط استفاده از آرايش الكترودي دگرسويي ممكن است ثبت نشود، از اين شكل آرايش الكترودي براي اهداف باليني مثل غربالگري شنوايي يا تشـخيص در نوزادان استفاده نمي شود.

سن : افزايش سن :

در طي يك محدوده سني 25 تا حداقل 55 سال ، زمان نهفتگي در حدود تقريبا 0.2 ميلي ثانيه افزايش مي يابد. اگرچه اثر سن همانند اثر جنسيت خيلي قوي نيست و به طور مشابهي براي زنان و مردان توسط بررسي هاي اوليه شرح داده نشده است ، بيشتر مطالعات اخير افزايش وابسته به سن پيشرونده اي را در ميزان هاي زمان نهفتگي مطلق و بين موجي ذكر كرده اند. نكته : زمان نهفتگي مطلق و بين امواج با افزايش سن ، به طور پيشرونده اي افزايش مي يابد. در زنان زمان نهفتگي نسبت به مردان كوتاهتر است. 

. دامنه تعدادي از موجهاي فرض شده ممكن است به سختي فراتر از دامنه فعاليت زمينه موجود در سرتاسر شكل موج باشد. ( prestimulus baseline period ). تعدادي يا حتي هيچكدام از امواج ممكن است در داخل ناحيه زمان نهفتگي مورد انتظار قرار نگيرند. آرتي فكت محرك ممكن است در شناسايي موج I اختلال ايجاد كند. يعني توالي از قله ها در داخل ناحيه زمان نهفتگي مورد انتظار براي موج I ثبت مي شوند. اين قله ها ممكن است خيلي قابل تكرار باشند. به طور واضح فقط يكي از اين قله ها مي تواند موج I باشد. خطرناك و احتمالا ناصحيح است كه ما قله اي را در بين اين قله ها كه معمول ترين زمان نهفتگي موج I را دارد انتخاب كنيم. تكنيك هاي فراواني براي افزايش موج I واقعي و كاهش آرتي فكت وابسته به محرك وجود دارند. 

يك معيار مفيد از نظر باليني براي تكرارپذيري عبارت است از ماكزيمم حد يا ميزان در تفاوت زماني قابل قبول ( بر حسب ميلي ثانيه ) بين زمان نهفتگي قله براي جزء موجي يكسان در دو Run يا دو معدلگيري موجي مجزا. اين معيار ممكن است براي موج I و V متفاوت باشد. اين معيار به پارامترهاي ثبت پاسخ مثل تعداد نقاط نمونه گيري و سرعت نمونه گيري اطلاعات وابسته است. اين معيار براي تكرارپذيري زمان نهفتگي موج V 0.2 ميلي ثانيه است. معيار تكرارپذيري دقيقتر ( پذيرش تفاوت زمان نهفتگي كمتر بين قله هاي شكل موج) با شرايط اندازه گيري خاصي از قبيل ارائه محرك كليك با سرعت آهسته و سطوح شدتي بالا كه معمولا پاسخ هاي واضح تري را توليد مي كنند ، مناسب است.

مشكل موجود دراين روش وابسته به قله از نظر باليني اين است كه :

يك جزء موجي ممكن است به طور صريح يا آشكار نمايندگي سمعك زيمنس وجود داشته باشد ولي زمان نهفتگي محاسبه شده براي هر run از حد معيار به خاطر نوسانات مورفولوژيك فراتر رود. چنين تفاوت هاي run to run ناشي از نوسانات به طور خود به خودي ايجاد شده در تعداد يا شكل قله هاي موج در يك فرد يا عوامل تكنيكي از قبيل فرسودگي هدفون يا آرتي فكت حركت است.

براي ايجاد يك پاسخ قابل قبول تفاوت زمان نهفتگي بين امواج I-III ، III-V ، I-V  بين شكل موج هاي معدلگيري شده ( دو run جدا ) نبايد از 0.8 ميلي ثانيه يا 80 ميكرو ثانيه فراتر رود. با تغيير شرايط اندازه گيري مثل افزايش سطح شدت محرك يا ايجاد حالت استراحت در بيمار مي توان به اين معيار رسيد. معياري براي تكرارپذيري دامنه نيز وجود دارد.

به خاطر منابع تغييرپذيري كه در بالا ذكر شد ، اغلب تفاوت هاي آشكاري بين اشكال موجي به طور متوالي ثبت شده وجود دارند. بنابراين تعدادي معيار بايد براي تعيين اينكه آيا اشكال موجي قابل تكرار هستند يا خير استفاده شوند. توصيف كامل يك معيار براي تعيين تكرارپذيري شكل موج خيلي خسته كننده خواهد بود. يعني بدون شك اين معيار يك جنبه از آناليز پتانسيل برانگيخته شنوايي است كه بيشتر توسط تجربه كلينيسين تحت تاثير قرار مي گيرد. روشهاي تعيين كننده تكرارپذيري پتاسيل برانگيخته شنوايي و يا به طور عكس منابع تغييرپذيري موضوع بررسي هاي نظاممند هستند. چون آنها براي آناليز اتوماتيك اشكال موجي لازم هستند. علاوه بر اين بحث در مورد تكنيك هاي مورد استفاده براي افزايش كيفيت اشكال موجي نمايندگي سمعك اينترتون پاسخ شنيداري ساقه مغز بايد به طور منطقي در مبحث معيار آناليز مورد نظر قرار گيرند. بايد در اين مورد بحث شود كه آيا تكنيك هاي مورد استفاده براي افزايش شكل موج بايد فقط بعد از ناتواني معيار آناليز براي تاييد يك پاسخ قابل تكرار به كار گرفته شوند و يا اينكه اول بايد شرايط اندازه گيري بهينه ايجاد شود و سپس شكل موج آناليز شود. از نظر باليني فرد شنوايي شناس هر روش آزمايش يا استراتژي لازم را به كار مي برد تا به تفسير مطمئني از اطلاعات معتبر و قابل اعتماد دست يابد.

چگونه يك شنوايي شناس مي تواند قبل از محاسبه دقيق زمان نهفتگي و دامنه براي موج V  مطمئن باشد كه اين موج را درست شناسايي كرده است. در مورد شكل موج طبيعي، شناسايي مطمئن و آناليز مقدماتي هر جزء خيلي آسان است. امواج از نظر دامنه به طور واضحي نسبت به نويز زمينه بزرگتر هستند و مطابق با ترتيب ظاهر شدن آنها نامگذاري مي شوند و زمان نهفتگي آنها تخمين زده مي شود. موج V پنجمين موج قابل تكرار است و زمان نهفتگي آن در داخل محدوده + و- 2.5 انحراف معيار از متوسط ميزان طبيعي زمان نهفتگي موج V قرار دارد. از نظر باليني ، مشكلات موجود در شناسايي موج به دلايل متعددي مربوط مي شوند و به طور منفرد و يا به صورت تركيبي اتفاق مي افتند. يك يا تعداد بيشتري از اجزاء موجي مورد انتظار در شكل موج طبيعي ممكن است ظاهر نشوند. 

به طور خلاصه، تحريك BC در ارزيابي كلينيكي ABR، كمتر مورد استفاده قرار گرفته است. امتناع مشخص كلينيسين‌ها، براي پذيرفتن و استفادة از اين روش در ارزيابي شنوايي با ABR احتمالاً ناشي از حداقل چهار دليل عملي است:

اول: ماكزيمم سطح شدتي موثر براي تحريك BC كه در حدود نمايندگي سمعك اينترتون 55dBnHL است، يك عامل محدود كننده است. (اين سطح شدتي در ويبراتورهاي كلينيكي رايج وجود دارد). در ثبت ABR با محرك AC، در سطح شدتي زير 40 تا 45 dBnHL، يك فرد بزرگسال با شنوايي نرمال، معمولاً يك جزء V بارز دارد، اما امواج I و III وجود ندارند. با تحريك BC در بزرگسالان با شنوايي نرمال، امواج I و II تنها در محدوده‌هاي بالايي سطح شدت تحريك، ثبت مي‌شوند. علاوه بر اين، از آنجا كه كمترين سطح شدتي لازم براي ايجاد AC- ABR حتي براي موج نسبتاً بزرگتر V، در حدود 15 تا 20 دسي‌بل بيشتر از سطح آستانة شنوايي است، (در منطقة 1000 تا 4000 هرتز)، گسترة موثر شدت براي BC- ABR، به مقدار 30 تا 40 dB است (55 دسي‌بل ماكزيمم منهاي 20 دسي‌بل آستانة ABR) و بنابراين، خيلي كوچك است. يك سطح شدت ماكزيمم بزرگتر، با ويبراتورهاي مخصوص، ممكن است ويبراتوري نظير Mini Shaker Type 4810 Bruel & Vjaer اما، اندازه آن و نياز به اينكه با دست نگه داشته شود، مانع از استفادة كلينيكي روتين آن مي‌شود. اين قابل درك است كه مشكل در ايجاد يك پاسخ واضح ABR در افراد با شنوايي نرمال ممكن است برخي كلينيسين‌ها را به اين فكر بيندازد كه BC- ABR از نظر كلينيكي قابل انجام نيست يا اينكه براي ارزيابي حساسيت شنوايي حسي عصبي در نوزادان و كودكان مفيد نيست. در حقيقت، در نوزادان با شنوايي نرمال و كودكان، كه شنوايي بهتر از حد معمول، حساسيت شنوايي حسي عصبي در گسترة فركانسي 1000 تا 4000 هرتز را دارند در مقايسه با استانداردهاي بزرگسالان، گسترة شدتي پويايي براي محرك BC- ABR ممكن است به مقدار قابل توجهي بزرگتر باشد، علاوه بر اين يك موج I بارز، اغلب به صورت ثابتي با تحريك BC در اين افراد كم سال‌تر، قابل ثبت است.

دوم: دليل ديگر براي امتناع شنوايي شناسان از استفاده از روش ABR از طريق انتقال استخواني اين است كه انرژي الكترومغناطيسي ساطع شده از ويبراتور استخواني، مي‌تواند آرتيفكت‌ ناشي از محرك شديد در ثبت ABR، ايجاد كند. اين امر، هنگاميكه، ماستوئيد براي جايگذاري ويبراتور استخواني و نيز به عنوان مكان قرارگيري الكترود inverting انتخاب مي‌شود و هنگاميكه محرك، يك كليك با پلاريتة منفرد است، تشديد مي‌شود.