نوشته هاي من

اختلالات عملكردي شنوايي محيطي (افت شنوايي)

در كنار ساير پاسخ هاي برانگيخته قشري، پاسخ MMN برانگيخته توسط محرك هاي گفتاري، در بيماران داراي افت شنوايي حسي نيز مورد بررسي قرار گرفته است. بعضي از پژوهشگران نيز از پوشش همانسويي با نويز وسيع الطيف (BBN) براي شبيه سازي تاثير افت شنوايي حسي بر پاسخ MMN استفاده كرده اند. نتيجه بدست آمده همانطور كه انتظار داريم، بدليل كاهش قابليت شنوايي ناشي از نويز پوشاننده، نهفتگي پاسخ MMN افزايش مي يابد و دامنه آن كاهش پيدا ميكند. اختصاصا هرگاه فركانس قطع بالا نويزهاي پايين گذر را بالاتر مي بريم (مشابه وضعيتي كه در يك افت شنوايي حسي در فركانسهاي پايين مشاهده مي كنيم) قيمت سمعك تاثير مذكور بر نهفتگي و دامنه MMN بطور فزاينده اي بيشتر مي شود.

تقويت كننده ها

در صورتي كه قابليت اجرا داشته باشد، پاسخ MMN از ارزش منحصر به فرد باليني براي اثبات عيني ميزان سودمندي سمعك براي بهبود درك گفتار نوزادان و كودكان كم سن برخوردار است. در يك تحقيق ميزان سودمندي استفاده از تقويت كننده، بصورت بهبود پاسخ MMN با محرك هاي گفتاري نشان داده شده است. افراد مورد بررسي شامل چهارده بزرگسال جوان با افت شنوايي متوسط تا شديد – عميق و بيست جوان با شنوايي نرمال بوده اند. پاسخ MMN را با محرك هاي گفتاري (همخوان – واكدار (CV) هاي /ga/ و /ba/) كه در يك سطح شدت ثابت (65 to 80 dBpeSPL) در شرايط بدون كمك و در شرايط با كمك (سمعكي كه بخوبي تنظيم شده باشد) ثبت كردند. موج تفاضلي پاسخ MMN را بصورت بصري بررسي مي كردند و معيار حضور پاسخ را بصورت بزرگترين منفي شدگي در حوزه نهفتگي 80 to 400ms تعريف كرده بودند. بطور كلي در شرايط استفاده از تقويت كننده، دامنه MMN افزايش و نهفتگي آن كاهش پيدا مي كند، هر چند مقادير آنها نوعا به محدوده نرمال نمي رسد. در بعضي نمونه ها كه افت شنوايي شديد داشتند، در شرايط بدون تقويت كننده هيچ نوع پاسخ MMN مشاهده نمي شود. اما با تقويت كننده، نهفتگي و دامنه MMN بدست آمده از آنها، مشابه مقادير بدست آمده از افراد نرمال بوده است. پيشنهاد شده است كه يافته هاي مربوط به پاسخ هاي وابسته به رويداد همراه با استفاده از تقويت كننده، بازتابي از فعال شدن تعداد نورون هاي بيشتر است كه خود تاييدي بر مشاهده تغييرات نوروفيزيولوژيك مربوط به درك اصوات گفتاري پس از استفاده از تقويت كننده است. به هر حال، گاهي نوع كاهش عجيب و غيرقابل توجيه در نتايج پاسخ هاي وابسته به رويداد با استفاده از تقويت كننده (يعني طولاني تر شدن نهفتگي و كوچكتر شدن دامنه)،اغلب در پاسخ MMN (و نه در ساير پاسخ ها مثل N1، N2b و P300) مشاهده مي شود. از اين مطالعه بنظر مي رسد كه پاسخ MMN در كنار ساير پاسخ هاي قشري مي تواند براي مستند سازي ميزان سودمندي استفاده از سمعك در بيماران با افت شنوايي متوسط تا شديد بكار برده شود. اگر چه تقويت كننده مي تواند به شكلي ثابت قابليت شنيده شدن صدا را بهبود بخشد، اما تغيير پذيري در ميزان سودمندي حاصل از تقويت كننده ها در ميان افراد مختلف (چنانچه مدرك آن توسط MMN فراهم مي گردد) نشان مي دهد كه در بعضي بيماران همچنان مقداري از نقص درك گفتار و قابليت تمايز شنيداري، حتي با استفاده از سمعك باقي مي ماند.

مقايسه پاسخ هاي هر كدام از سه آرايش الكترود فوق الذكر به ويژه در سالخوردگان، تعيين دقيق مولفه P300 و محاسبه اندازه دامنه تسهيل مي شود. در بيماران راست دست، بزرگترين دامنه موج P3 را با قراردادن الكترود غيرمعكوس روي نيمكره راست (در مقايسه با نيمكره چپ) بدست مي آوريم، به ويژه اگر از جايگاه هاي قدامي – مركزي مثل جايگاه فرونتال F3/4 و جايگاه مركزي C3/4 استفاده كنيم. نهفتگي P300 در جايگاه هاي الكترود مقابل نيمكره هاي راست و چپ مشابه است.

الكترود معكوس را در اندازه گيري P300 معمولا روي هر كدام از ماستوئيدها يا نرمه گوش ها بصورت همانسو نسبت به محرك قرار مي دهند، يا از الكترود مرتبط شده (Linked) بين دو گوش استفاده مي  كنيم(A1, A2). الكترود مشترك زمين را معمولا روي پيشاني قرار مي دهند علاوه بر آرايش هاي الكترود فوق الذكر براي ثبت فعاليت هاي برانگيخته شنيداري مغز نمايندگي سمعك يونيترون ، يك يا دو الكترود ديگر را نيز مي توان اطراف چشم نصب كرد. آرتيفكت (پاسخ كاذب) ناشي از پلك زدن را مي بايست از پاسخ هاي P300 حذف نمود. آرايش بهينه آن است كه با نصب يك جفت الكترود بالا و پايين هر چشم به ثبت فعاليت هاي حركتي  عمودي چشم بپردازيم (Sub & Supra – orbital) و فعاليت هاي حركتي افقي چشم را نيز با الكترودهايي كه در دو گوشه خارجي چشم ها قرار گرفته اند (Outer Canthus) مي توان ثبت كرد. هر فعاليت الكتريكي ثبت شده با مقدار ولتاژ بيشتر از 200μv يا 100 را از روند ميانگين گيري حذف مي كنيم، بدين ترتيب آلودگي پاسخ ها به آرتيفكت ناشي از پلك زدن را به حداقل مي رسانيم.

تنظيمات فيلتر

تنظيمات فيلتر براي اندازه گيري پاسخ P300 مشابه با تنظيمات مورد استفاده در ثبت ALR است. طيف توان پاسخ هاي شنيداري ديررس نرمال در محدوده 1 to 15Hz است، اكثر مولفه ها داراي فركانس كمتر از <8Hz و بيشتر دامنه آنها معمولا در حدود 5Hz قرار دارد. اين محدوده بخوبي با محدوده طيف EEG معمولي تطبيق پيدا ميكند. تركيب فركانسي P300 شامل ناحيه بيشترين انرژي نيز ميشود‏ ممكن است تا حدي بصورت تابعي از توزيع منطقه اي پاسخ ها روي جمجمه تغيير كند.

به اين دليل در تحقيقات اوليه پاسخ P300 از تنظيمات فيلتر 1 to 30Hz استفاده شده است. با مرور صدها مطالعه جديدتر P300 در مي يابيم كه اخيرا فركانس قطع پايين فيلتر بالاگذر را روي 0.01 to 0.25Hz و فركانس قطع بالا فيلتر پايين گذر را روي 30 to 50Hz تنظيم مي كنند. شيب فيلترهاي آنالوگ مورد استفاده در ثبت پاسخ P300 را معمولا در حدود3dB پايين تر از نقطه فركانس قطع محاسبه مي كنند كه معادل 12dB / octave است.

الگو چند محرك

برخلاف الگو تك محرك و در انتهاي ديگر طيف پيچيدگي وظيفه شنيداري، با استفاده از الگو سه محرك مي توان به اطلاعاتي خاص از فرايند شناخت خودكار دست قيمت سمعك ريساند يافت كه با الگو يك يا دو محرك بدست نمي آيد. در الگو سه محرك به جاي يك محرك استاندارد و يك محرك هدف، دو محرك استاندارد (غيرهدف) و يك محرك هدف وجود دارد. از فرد خواسته مي شود كه به محرك هدف توجه كند و آنرا پيدا كند. كاهش دفعات تكرار (فركانس) ارائه و هم چنين قابليت پيش بيني وقوع يكي از محرك هاي استاندارد – با وجود آنكه جزو ويژگيهاي بيان شده  براي محرك هدف در الگو ناهمگون نيست – باعث ايجاد پاسخ P300 مي شود. به همين طريق پاسخ P300 را با استفاده از محرك هدف رسمي (نادر) و محرك استاندارد غير تكراري نيز مي توان بدست آورد. پاسخ بدست آمده از محرك استاندارد غير تكراري را نشانه اي از فرايندهاي شناختي خودكار تلقي مي كنند.

گونه اي ديگر از الگو سه محرك عبارت است از يك محرك نوين يا هشدار (Alerting) (مثل صداي نويز يا پارس سگ) كه بعنوان يك پرت كننده حواس (Distractor) كه در ميان توالي محرك هاي استاندارد و هدف (مثل تون هايي با فركانسهاي مختلف) ارائه مي شود. شكل موج P300 حاصله داراي يك مولفه P3a (كه با محرك نوين پرت كننده حواس بدست آمده است) و يك P300 معمولي است (كه گاهي آن را P3b مي نامند) و  توسط محرك هدف بوجود مي آيد. P3a را از P3b از طريق نهفتگي كوتاه تر (شكل 2-13) و با مشاهده كسب حداكثر دامنه از الكترودهاي فرونتال (قدامي) و مركزي (به جاي الكترودهاي پاريتالي تر مورد استفاده براي دستيابي به Pb) و هم چنين بوسيله عادت پذيري سريع آن قابل تشخيص است. همانطور كه در فصل دوم در مبحث نوروآناتومي گفتيم ضايعات اثبات شده (توسط ارزيابي هاي نوروراديولوژي مثل MRI عملكردي) درون لوب فرونتال و يا هيپوكامپ موجب ناهنجاري مولفه P3a مي شوند. در مقابل سلامت عملكردي نواحي قشري تمپورال – پاريتال نقش مهمي در توليد  P3b (P300 معمولي) دارد.

گزارش تحقيق: ارزيابي پاسخ هاي وابسته به رويداد در ضايعات نورولوژيك و سالخوردگان نشان مي دهد كه كاربرد باليني P3a ثمرات فراواني به همراه دارد. زيرا P3a نسبت به وضعيت هاي باليني حساسيت بيشتري از P3b دارد.

اختصاصا نهفتگي موج N1 (يك پاسخ آغازين) در دو گروه سالخورده با افزايش VOT طولاني تر شده است. در نتيجه پيشنهاد كردند كه احتمالا فوران آغازين نمايندگي سمعك برنافون سيگنال گفتار بر پاسخ آغازين مرتبط با آن (شروع صدا گفتار) در افراد سالخورده تاثير مي گذارد، زيرا زمان بازيافت عصبي متناسب با سن افزايش پيدا مي كند (پديده پوشش رو به جلو). هم چنين يك توجيه احتمالي ديگر را براي تاخير نهفتگي N1 در سالخوردگان و براي تاثيرات مبهم افت شنوايي بر پردازش گفتار پيشنهاد كرده اند. در هر صورت اين تحقيق شواهد رفتاري قبلي را در مورد دشواري درك كليدهاي راهنما اكوستيك زماني در سالخوردگان مورد تاييد قرار مي دهد.

گزارش تحقيق: تاثيرات احتمالي سن بر N1 و P2 را تحت شرايط مختلف  توجه، دشواري وظيفه شنيداري و حضور سيگنال رقابتي دگرسويي مورد بررسي قرار دادند. دو گروه افراد جوان (20 تا 27 ساله) و و سالخورده (60 تا 79 ساله) با شنوايي نرمال مورد بررسي قرار گرفتند. ALR را هنگامي ثبت مي كردند كه افراد سعي مي كردند بين دو سيگنال موجود در الگو محرك ناهمگون تمايز قائل شوند. سيگنال ها در دو شرايط ارائه مي شدند يعني دو تون (وظيفه شنيداري آسان) و دو سيگنال گفتاري طبيعي
 (/da/ , /ga/) (وظيفه شنيداري دشوار). ALR را با روش توپوگرافيك (نقشه برداري منطقه اي) با 19 الكترود غيرمعكوس جمجمه اي با استفاده از فيلتر ميان گذر 1 to 70Hz و با زمان آناليز 1000ms به اضافه 100ms بعنوان خط مرجع پيش تحريك ثبت مي كردند. نتيجه تحقيق: بيشترين مقدار دامنه N1 و P2 در اطراف ناحيه خط وسط و بوسيله الكترود Cz قابل ثبت است. در مورد وظيفه شنيداري آسان، در همه گروه ها با ارائه سيگنال رقابتي (دگرسويي) گفتاري، دامنه N1 و P2 كاهش مي يابد. به هر حال مقدار كاهش دامنه N1 در افراد سالخورده بيشتر بوده است. در مورد وظيفه شنوايي دشوار (با محرك گفتاري) با ارائه سيگنال گفتاري رقابتي در هيچكدام از گروه ها دامنه N1 تغيير نمي كند. اما دامنه P2 در افراد سالخورده بطور معني داري نسبت به افراد جوان كاهش مي يابد. بنابراين تاثير سن بر ALR در حضور سيگنال رقابتي دگرسويي براي N1 و P2 متفاوت است و هم چنين براي سطوح مختلف دشواري وظيفه شنيداري نيز تاثيرات متفاوتي ديده مي شود. در گروه سالخوردگان مي بينيم كه دشواري وظيفه شنوايي بر P2 تاثير بيشتري نسبت به N1 دارد. با مقايسه نتايج اين پژوهش و يافته هاي پيشين، محقق اظهار مي دارد كه عملكرد رقابتي، تاثير منفي بر فعاليت هاي عصبي دارد. بدين ترتيب در مي يابيم كه تعامل توجه و رقابتي شدن عملكرد، با دو مكانيسم مغزي متفاوت سروكار دارند. يعني توجه انتخابي به سيگنال موجب بهبود دامنه N1 مي شود و عملكرد رقابتي يا سيگنال منحرف كننده، دامنه N1 را كاهش مي دهد.

اختصاصا نهفتگي موج N1 (يك پاسخ آغازين) در دو گروه سالخورده با افزايش VOT طولاني تر شده است. در نتيجه پيشنهاد كردند كه احتمالا فوران آغازين نمايندگي سمعك برنافون سيگنال گفتار بر پاسخ آغازين مرتبط با آن (شروع صدا گفتار) در افراد سالخورده تاثير مي گذارد، زيرا زمان بازيافت عصبي متناسب با سن افزايش پيدا مي كند (پديده پوشش رو به جلو). هم چنين يك توجيه احتمالي ديگر را براي تاخير نهفتگي N1 در سالخوردگان و براي تاثيرات مبهم افت شنوايي بر پردازش گفتار پيشنهاد كرده اند. در هر صورت اين تحقيق شواهد رفتاري قبلي را در مورد دشواري درك كليدهاي راهنما اكوستيك زماني در سالخوردگان مورد تاييد قرار مي دهد.

گزارش تحقيق: تاثيرات احتمالي سن بر N1 و P2 را تحت شرايط مختلف  توجه، دشواري وظيفه شنيداري و حضور سيگنال رقابتي دگرسويي مورد بررسي قرار دادند. دو گروه افراد جوان (20 تا 27 ساله) و و سالخورده (60 تا 79 ساله) با شنوايي نرمال مورد بررسي قرار گرفتند. ALR را هنگامي ثبت مي كردند كه افراد سعي مي كردند بين دو سيگنال موجود در الگو محرك ناهمگون تمايز قائل شوند. سيگنال ها در دو شرايط ارائه مي شدند يعني دو تون (وظيفه شنيداري آسان) و دو سيگنال گفتاري طبيعي
 (/da/ , /ga/) (وظيفه شنيداري دشوار). ALR را با روش توپوگرافيك (نقشه برداري منطقه اي) با 19 الكترود غيرمعكوس جمجمه اي با استفاده از فيلتر ميان گذر 1 to 70Hz و با زمان آناليز 1000ms به اضافه 100ms بعنوان خط مرجع پيش تحريك ثبت مي كردند. نتيجه تحقيق: بيشترين مقدار دامنه N1 و P2 در اطراف ناحيه خط وسط و بوسيله الكترود Cz قابل ثبت است. در مورد وظيفه شنيداري آسان، در همه گروه ها با ارائه سيگنال رقابتي (دگرسويي) گفتاري، دامنه N1 و P2 كاهش مي يابد. به هر حال مقدار كاهش دامنه N1 در افراد سالخورده بيشتر بوده است. در مورد وظيفه شنوايي دشوار (با محرك گفتاري) با ارائه سيگنال گفتاري رقابتي در هيچكدام از گروه ها دامنه N1 تغيير نمي كند. اما دامنه P2 در افراد سالخورده بطور معني داري نسبت به افراد جوان كاهش مي يابد. بنابراين تاثير سن بر ALR در حضور سيگنال رقابتي دگرسويي براي N1 و P2 متفاوت است و هم چنين براي سطوح مختلف دشواري وظيفه شنيداري نيز تاثيرات متفاوتي ديده مي شود. در گروه سالخوردگان مي بينيم كه دشواري وظيفه شنوايي بر P2 تاثير بيشتري نسبت به N1 دارد. با مقايسه نتايج اين پژوهش و يافته هاي پيشين، محقق اظهار مي دارد كه عملكرد رقابتي، تاثير منفي بر فعاليت هاي عصبي دارد. بدين ترتيب در مي يابيم كه تعامل توجه و رقابتي شدن عملكرد، با دو مكانيسم مغزي متفاوت سروكار دارند. يعني توجه انتخابي به سيگنال موجب بهبود دامنه N1 مي شود و عملكرد رقابتي يا سيگنال منحرف كننده، دامنه N1 را كاهش مي دهد.

از الگو ارائه محرك ناهمگون (oddball) براي برانگيختن پاسخ ها استفاده شده است. محرك تكرار شونده يك تون 1000Hz با زمان خيز / افت 10ms و پلاتو 40ms و با نسبت تكرار ثانيه / محرك 0.7 و در سطح شدت 70 to 110dBHL (تعديل شده بر حسب نمايندگي سمعك ريساند بهترين آستانه براي تون خالص 2000Hz) بوده است. در ميان 105 نفر كه موج N200 را داشتند، با افزايش سن افراد، دامنه آن به شكل قابل توجهي كاهش مي يابد، اما جالب است كه ميانگين نهفتگي N400 در گروه سالخوردگان در مقايسه با جوانان (19 تا 26 ساله) گروه شاهد (22 نفر) تفاوتي را نشان نمي دهد. هم چنين نهفتگي N200 ارتباط معني داري با آستانه شنوايي 2000Hz آنها نداشته است. دامنه N400 هيچگونه تغييري را با افزايش سن نشان نمي دهد و دامنه N400 سالخوردگان و جوانان هيچگونه تفاوتي را نشان نمي دهد.

بعضي از موارد ناهمخواني در نتايج مطالعه سن و ALR را مي تواند مربوط به وضعيت هوشياري افراد باشد، خوابيدن يك فاكتور مهم در تفسير يافته هاي ALR با افزايش سن است.

گزارش تحقيق: تاثير افتراقي خواب بر P2 در افراد سالخورده (65 تا 80 سال) و جوان (18 تا 31 ساله) مورد بررسي قرار گرفت. در گروه سالخورده حين خواب دامنه P2 بزرگتر و نهفتگي آن طولاني تر مي شود. به علاوه در گروه سالخورده يك شكل موج مثبت با دوام طولاني (Long lasting late positive wavrefun=LLP) مشاهده مي شود كه ظاهرا در گروه جوان ديده نمي شود.

گزارش تحقيق: اثر سن بر P2, N1 , P1 برانگيخته توسط اصوات گفتاري ساختگي بررسي شد و يافته هاي الكتروفيزيولوژيك اين بررسي با يافته هاي بدست آمده از ارزيابي هاي رفتاري مورد مقايسه قرار گرفت. مشخصات اصوات گفتاري مذكور در بخش مربوط به سيگنال هاي مورد استفاده در ALR در بالا توضيح داده شده اند. افراد مورد بررسي 10 فرد جوان با شنوايي نرمال (ميانگين 26 سال) و 10 سالخورده با شنوايي نرمال (ميانگين 68 سال) و 10 سالخورده با افت شنوايي حسي عصبي فركانسهاي بالا ناشي از پيرگوشي (ميانگين 71 سال) بوده اند. افراد سالخورده از نظر شناخت كاملا سالم بوده اند. مشكلات دركي وابسته به سن همراه با مشكلات تمايز VOT از طريق ارزيابي هاي رفتاري تشخيص داده شد و بطور الكتروفيزيولوژيك توسط ALR مورد تاييد قرار گرفت.

محتمل ترين توضيح براي فقدان بارز Pb، استفاده آنها از تنظيماتي بوده است كه فقط اجازه ثبت يكي يا تعداد بيشتري از سه مولفه اوليه را مي داده است. نتيجه كلي پژوهش هاي فوق در زمينه AMLR در كودكان با APD را مي توان به شرح زير قيمت سمعك اينترتون خلاصه نمود: معمولاً با طولاني تر شدن نهفتگي و مخصوصاً كاهش دامنه Pa و Pb مواجه مي شويم. در واقع در ميان پتانسيل هاي برانگيخته شنوايي، در اغلب موارد (تقريباً 40%) از بيماران براي ارزيابي APD ارجاع مي شوند. AMLR و P300 آنها غيرهنجار مي شود.

گزارش تحقيق: بررسي چندين AER (P300, ALR, AMLR, ABR) در تعداد اندك (10 نفر) كودك 7 تا 11 ساله با تشخيص LD انجام شد. براي برانگيختن پاسخ از محرك كليك با طول مدت 0.1ms و ارائه يكطرفه و دوطرفه با اينرست رسيور با نسبت تكرار sec/محرك 8.7 و با شدت 70dBnHL (99.7dBpe SPL) استفاده شد. رديابي AMLR با الكترود غيرمعكوس روي خط وسط (Cz) و نيمكره ها (C6 , C5) و با فيلتر ميان گذر 3 to 300 Hz انجام شد. با چنين پروتكلي همانطور كه قبلاً گفتيم، امكان ثبت Pb وجود ندارد. بدين صورت كه با استفاده از كليك زودگذر (بجاي تون برست) با نسبت تكرار نسبتاً سريع مثل sec/محرك 1 (و يا حتي 2sec/محرك 1)، عجيب نيست كه پژوهشگران نتوانستند Pb را ثبت كنند.

LD و يك مورد احتمالي از APD بر اساس نتيجه عملكرد فرد در روش هاي آزمون روانشناسي – آموزشي تعيين شده اند (مثل Learning Efficiency Test و

of Learning Aptitude2 Detroit Tests و Following Oral Directions tests و The selective Reminding test و Lindamood Auditory Conceptuatization (LAC) test)، در مورد همه افراد، عملكردهاي شناختي نرمال بوده اند (با تست (WISC-R) Wexler Intelligence Scale for chifolren – Revisal)، و احتمال وجود نقص توجه (Attention deficit) نيز با دو روش رد مي گردد (مجموعه تست هاي غربالگري SCAN و تست SSW). گروه كنترل شامل 10 كودك منطبق از نظر سن و جنس با تاريخچه تحصيلي نرمال بوده اند. هر دو گروه LD و كنترل از نظر شنوايي نرمال بودند (آستانه تون خالص كمتر از 15dBHL، تمپانومتري نرمال، و رفلكس اكوستيك نرمال همانسويي و دگرسويي). پژوهشگران گزارش كرده اند كه تفاوت هاي در AMLR گروه LD در مقايسه با گروه شاهد وجود دارد كه عبارتند از، بروز تأخير در نهفتگي Na و كوچكتر شدن دامنه مولفه هاي AMLR (منفي كمتر براي Nb). ساير مولفه ها (مثل Pa) تفاوت معني داري نكرده اند.

گزارش تحقيق= بررسي AMLR در بيماران آلزايمر انجام شد. نتيجه اين پژوهش با پژوهش قبلي متفاوت است. بررسي روي 14 بيمار آلزايمر مرد قيمت سمعك فوناك در سن حدود 70 سال (55% نمونه ها) و گروه شاهد انجام شد. AMLR توسط سيگنال كليك با پلارتيه انبساطي با طول مدت o.1ms، ارائه شده به هر گوش بصورت جداگانه و در شدت 90dBSPL و با نسبت تكرار sec/محرك 1 يا sec/محرك 0.5 برانگيخته مي شد. افراد سابقه ضايعه شنوايي نداشتند (به جز يك مرد 78 ساله كه افت شنوايي جزيي در گوش چپ داشته است). هيچگونه توضيحي در مورد نحوه بررسي شنوايي بيماران داده نشده است، و در مورد معيار حذف نمونه از پژوهش (در صورت وجود) هم توضيحي داده نشده است. ثبت AMLR با الكترود غيرمعكوس روي Cz بصورت مرتبط شده با الكترود معكوس گوش با فيلتر ميان گذر 10 to 300 Hz و با زمان آناليز 150ms (50ms مرحله پيش تحريك) انجام شده بود.

بيماري هاي پردازشي شنوايي (APD) و ناتواني يادگيري (LD)

چندين سال است كه از AMLR بعنوان يك روش الكتروفيزيولوژيك براي ارزيابي اختلالات عملكردي شنوايي كودكان و بزرگسالان مبتلا به APD و كودكان مبتلا به ناتواني يادگيري (LD) استفاده مي شود. در طول اين سال ها، با جمع آوري تجربيات باليني و پژوهش هاي رسمي، به منظور دستيابي بهينه و پايدار به هر كدام از مولفه ها، مثل Pa و Pb، روش انجام AMLR تغيير و بهبود يافته است. متأسفانه، طبق اطلاعات موجود در گزارش ها، در بسياري از پژوهش ها و تجربيات باليني اوليه، ظاهراً در پروتكل هاي مورد استفاده بسياري از آنها، پارامترهايي را در نظر مي گرفتند كه براي كاربرد تشخيص افتراقي AMLR، به ويژه در كودكان ايده آل نبوده اند. نقاط ضعف متداول در مطالعات اوليه عبارتند از: الف: اتكا كامل و صرف به سيگنال هاي كليك زودگذر (0.1ms) به جاي تون برست.  ب: ارائه سيگنال با سرعت نامناسب بالا (بيشتر از sec/محرك 5). ج: تنظيمات فيلتر بالا گذر (بيشتر از 5Hz). د: رديابي AMLR صرفاً با الكترود در جايگاه ورتكس (خط وسط) به جاي جايگاه نيمكره براي الكترود غيرمعكوس.

در بعضي از اين گزارش هاي اوليه گزارش شده است كه Pa در كودكان LD و كودكان با ضايعات زباني (Language)، رديابي شده است و نهفتگي و دامنه آنها تفاوت معني داري ندارد. يكي از مشاهدات اين گروه از پژوهشگران آن است كه هرگز نتوانستند در اين گروه از افراد به ثبت پايدار Pb بپردازند.