نوشته هاي من

اگر موج I به طور واضحي شناسايي شود ، تمايز بين عملكرد بد ساقه مغز يا عصب هشت از عملكرد بد سيستم شنوايي محيطي تر ، كمتر مشكل است. سمعك مخفي ميزان زمان نهفتگي بين موجي ABR ( يعني I-III ، I-V و III-V ) نسبتا از آسيب شنوايي انتقالي يا حسي مستقل است. كلينيسين اول مجبور است وجود جزء انتقالي را تاييد كند و سپس ميزان آسيب را بر حسب دسي بل تخمين بزند و سپس اگر لازم است ميزان زمان نهفتگي ABR را متناسب با آن تنظيم كند. راهنما ها براي برشمردن جزء انتقالي بعدا در اين فصل پيشنهاد مي شوند.

اثرات ميزان و شكل كاهش شنوايي بر روي ABR :

كاهش شنوايي حسي داراي فركانس پايين :

آسيب شنوايي فركانس پايين،  فركانس هاي اديوتريك تقريبا زير 1000 هرتز را درگير مي كند. شكل اين اديوگرام توسط آسيب شنوايي بيشتر در اين ناحيه فركانسي و سپس شنوايي بهتر براي فركانس هاي بالاتر مشخص مي شود. اين اديوگرام " صعودي يا rising " ناميده مي شود. بيشتر اديوگرام هاي داراي آسيب شنوايي در فركانس هاي پايين كاهش شنوايي انتقالي ثانويه به پاتولوژي گوش مياني يا كاهش شنوايي مخلوط )ناشي از بيماري كه هر دو گوش مياني و داخلي را درگير مي كند . از قبيل اتواسكلروزيس )را نشان مي دهند. اتيولوژي ها يا علت هاي حسي عصبي توليد كننده كاهش شنوايي در فركانس هاي پايين كمتر شايع هستند. مثال هاي اين نوع آسيب شنوايي عبارتند از :

بيماري منير- آنومالي هاي ژنتيكي و مادرزادي گوش داخلي همراه شده با كاهش شنوايي- عفونت هاي ويروسي – ناهنجاري Mondini – فيستول دريچه گرد و به ندرت نئوپلاسم هاي زاويه پلي- مخچه اي .

آسيب شنوايي موجود در فركانس پايين به طور نادري با عملكرد بد سيستم عصبي شنيداري مركزي همراه شده است.

اندازه گيري ايميتانس اكوستيك بي نهايت در تمايز بين آسيب شنوايي حسي فركانس پايين از آسيب شنوايي انتقالي يا مخلوط مفيد است. تكيه بر اديومتري تون خالص به تنهايي مي تواند گاهي اوقات منجر به اشتباهاتي در تفسير شود. آستانه هاي راه استخواني غير معتبر داراي سطح شدت بالا ناشي از اعوجاج هارمونيك راه استخواني يا تحريك لمسي- ارتعاشي ( حس كردن به جاي شنيدن ارتعاشات صدا ) ممكن است فاصله هوايي- استخواني كاذب و اشتباه ايجاد كنند و در نتيجه تفسير ما از نوع كاهش شنوايي اشتباه شود. با استفاده از محرك كليك توابع نهفتگي- شدت و اشكال موجي ABR ظاهرا طبيعي معمولا در آسيب شنوايي حـسي فركانس پايين ثبت مي شوند. ABR برانگيخته شده توسط محرك كليك فعاليت حلزوني موجود در پيچ قاعده اي حلزون را منعكس مي كند و بنابراين به ميزان زيادي به وضعيت شنوايي در ناحيه فركانسي 2000 هرتز و بالاتر وابسته است.

 نشانه : برجسته بودن موج VI .

مشكلات احتمالي : آيا در واقع موج V است؟

راه حل هاي احتمالي :

سطح شدت سمعك برنافون  محرك را كاهش دهيد.

از پوشش دگرسويي استفاده كنيد.

از آرايش الكترودي غير مغزي يا افقي استفاده كنيد.

نشانه : موج V نوك تيز.

مشكلات احتمالي : آيا در واقع موج IV است؟

راه حل هاي احتمالي :

از آرايش الكترودي غير مغزي و دگرسويي استفاده كنيد.

سطح شدت محرك را تغيير دهيد.

اشكال موجي حاصل از دو گوش را با يكديگر مقايسه كنيد.

نشانه : زمان نهفتگي موج I-V تاخير يافته است.

مشكلات احتمالي : آيا عملكرد بد ساقه مغز وجود دارد ؟

راه حل هاي احتمالي :

كاهش دماي بدن را حذف كنيد.

سن بيمار را ثبت كنيد. ( سن كم )

تفاوت زمان نهفتگي بين دو گوش را محاسبه كنيد.

شناسايي موج V را بررسي كنيد. ( تكنيك هاي بالا را مشاهده كنيد. )

از اطلاعات هنجار متناسب با جنسيت استفاده كنيد.

اديوگرام به دست آوريد.

نشانه : زمان نهفتگي موج I-V كوتاه شده است.

مشكلات احتمالي : آيا عملكرد بد ساقه مغز وجود دارد ؟

راه حل هاي احتمالي :

وجود كاهش شنوايي فركانس بالا را حذف كنيد.

افزايش دماي بدن را حذف كنيد.

آيا موج I تاخير يافته است؟

آيا موج I دو شاخه شده است؟

از اطلاعات هنجار متناسب با سن و جنسيت استفاده كنيد.

شناسايي موج V را در مقايسه با موج IV بررسي كنيد.

نشانه : تاخير زمان نهفتگي موج I :

مشكلات احتمالي : كاهش شنوايي انتقالي.

راه حل هاي احتمالي :

اديومتري راه هوايي را در مقايسه  سمعك هوشمند با راه استخواني انجام دهيد.

پاسخ شنيداري ساقه مغز را توسط راه استخواني انجام دهيد.

اندازه گيري هاي ايميتانس را انجام دهيد.

سطح شدت محرك را افزايش دهيد.

نشانه : موج I دو شاخه.

مشكلات احتمالي : كدام قله براي زمان نهفتگي بايد استفاده شود ؟

راه حل هاي احتمالي : سطح شدت محرك را كاهش دهيد.

پولاريته  محرك را تغيير دهيد.

از الكترود Ecochg استفاده كنيد.

از آرايش الكترودي افقي استفاده كنيد.

نشانه : موج II يا III كوچك يا فقدان اين امواج.

مشكلات احتمالي : كاهش شنوايي فركانس بالا يا عملكرد بد ساقه مغز.

راه حل هاي احتمالي :

اديوگرام به دست آوريد.

سطح شدت محرك را افزايش دهيد.

آرايش الكترودي افقي يا غير مغزي را استفاده كنيد.

پولاريته محرك را تغيير دهيد.

الكترود TT يا TM را استفاده كنيد.

نشانه: موج V مبهم.

مشكلات احتمالي : محاسبه زمان نهفتگي.

راه حل هاي احتمالي :

اديوگرام به دست آوريد.

سطح شدت محرك را افزايش دهيد.

تنظيم فيلتر بالا گذر را كاهش دهيد.

تنظيم فيلتر پايين گذر را افزايش دهيد.

از آرايش الكترودي غير مغزي استفاده كنيد.

تابع شدت- نهفتگي را آناليز كنيد.

پوشش همانسويي غير عمدي را حذف كنيد.

تكرار ارائه محرك به طور متعدد

پولاريته محرك را تغيير دهيد.

نشانه : زمان نهفتگي موجV تاخير يافته است و موج I وجود ندارد.

مشكلات احتمالي : آيا عملكرد بد ساقه مغز يا سيستم محيطي وجود دارد؟

راه حل هاي احتمالي :

اديوگرام به دست آوريد.

سطح شدت محرك را افزايش دهيد.

پاسخ تقاطع يافته را حذف كنيد. ( پوشش )

از تكنيك هاي افزايش موج I استفاده كنيد.

سن بيمار را ثبت كنيد. ( سن كم )

. احتمالا اختلالات سيستماتيك وابسته به سن ( افزايش فشار خون ) در طولاني شدن زمان نهفتگي امواج ABR نقش دارند. تاخير انتقال سيناپتيك همراه با كاهش وابسته به سن نورون ها و تغييرات در نفوذپذيري غشاء نوروني منجر به  كاهش نمايندگي سمعك اينترتون دامنه و افزايش زمان نهفتگي مي شود. مورفولوژي شكل موج به طور غير معمول ضعيف تر در افزايش سن به فعاليت بيولوژيك زمينه اي بيشتر در افراد مسن تر و نسبت سيگنال به نويز كمتر مربوط مي شود. گزارشات زيادي تخريب ساختارهاي سيستم عصبي شنوايي مركزي را به صورت تابعي از سن گزارش كرده اند. اثرات سن و جنسيت منجر به تغيرپذيري اساسي زمان نهفتگي ABR و به خصوص اندازه گيري دامنه مي شوند. انحراف معيار براي دامنه مي تواند به كمتر از 20% ميزان ميانگين توسط بر شمردن تغييرات وابسته به سن كاهش يابد. اين به طور مطلوبي با ميزان معمول انحراف معيار كه 30 تا 40 درصد ميزان متوسط است مقايسه مي شود. به طور واضح ، عدم ثبات در پارامترهاي اندازه گيري از قبيل فاكتورهاي محرك ( پولاريته ، شدت ، ســرعت ارائه محرك ) و فاكتورهاي ثبت ( تنظيم فيلتر ) مي تواند به طور قابل توجهي در تغييرپذيري پاسخ نقش داشته باشند. اين مشاهدات پيشنهاد مي كنند كه تفسير باليني هر دو دامنه و زمان نهفتگي ABR قدرتمند تر خواهند بود اگر يافته هاي بيمار با اطلاعات هنجار متناسب با سن و جنسيت در طي محدوده سني نوزادي تا بزرگسالي مقايسه شوند.

افزايش سرعت ارائه محرك افزايش چشمگيري در زمان نهفتگي ABR در نوزادان تازه متولد شده نسبت به بزرگسالان توليد مي كند. در بين نوزادان ، تغيير زمان نهفتگي افزايش مي يابد هنگامي كه gestation age كاهش مي يابد. در نوزادان جوان در سن gestation age 30 هفته ، ABR داراي سرعت ارائه محرك سريع يعني بيشتر از حدود 40 تحريك در ثانيه ممكن است كشف نشود.

تكرارپذيري ABR در سرعت ارائه محرك پايين 21 نمايندگي سمعك فوناك تحريك در ثانيه در طي 30 تا 58 ساعت اول بعد از تولد حتي در نوزادان كامل ضعيف است. شواهد متضادي در الگوهاي ABR مورد انتظار براي آرايش الكترودي همانسويي در مقابل دگر سويي در نوزادان نسبت به بچه هاي داراي سن بيشتر وجود دارد. آرايش همانسويي آرايش الكترودي مرسوم است. در آرايش الكترودي همانسويي يك الكترود غير معكوس بر روي پيشاني( Fz ) يا ورتكس(Cz )  واقع مي شود، در حالي كه الكترود ديگر (معكوس ) بر روي ماستوئيد يا نرمه گوش در سمت ارائه محرك قرار مي گيرد. در آرايش دگرسويي دومين الكترود يا الكترود معكوس بر روي ماستوئيد يا نرمه گوش سمت مقابل به ارائه محرك قرار مي گيرد.

تعدادي دانشمندان ABR واضحي توسط آرايش همانسويي كشف كردند اما از كشف ABR توسط آرايش دگرسويي در طي اولين 30 ساعت بعد از تولد يا ديرتر ناتوان بودند. در حالي كه ديگران گزارش كردند كه پاسخ مي تواند از نوزادان تازه متولد شده با هر آرايش الكترودي ثبت شود.

به دليل وجود احتمال اينكه ABR در نوزادان توسط استفاده از آرايش الكترودي دگرسويي ممكن است ثبت نشود، از اين شكل آرايش الكترودي براي اهداف باليني مثل غربالگري شنوايي يا تشـخيص در نوزادان استفاده نمي شود.

سن : افزايش سن :

در طي يك محدوده سني 25 تا حداقل 55 سال ، زمان نهفتگي در حدود تقريبا 0.2 ميلي ثانيه افزايش مي يابد. اگرچه اثر سن همانند اثر جنسيت خيلي قوي نيست و به طور مشابهي براي زنان و مردان توسط بررسي هاي اوليه شرح داده نشده است ، بيشتر مطالعات اخير افزايش وابسته به سن پيشرونده اي را در ميزان هاي زمان نهفتگي مطلق و بين موجي ذكر كرده اند. نكته : زمان نهفتگي مطلق و بين امواج با افزايش سن ، به طور پيشرونده اي افزايش مي يابد. در زنان زمان نهفتگي نسبت به مردان كوتاهتر است. 

. دامنه تعدادي از موجهاي فرض شده ممكن است به سختي فراتر از دامنه فعاليت زمينه موجود در سرتاسر شكل موج باشد. ( prestimulus baseline period ). تعدادي يا حتي هيچكدام از امواج ممكن است در داخل ناحيه زمان نهفتگي مورد انتظار قرار نگيرند. آرتي فكت محرك ممكن است در شناسايي موج I اختلال ايجاد كند. يعني توالي از قله ها در داخل ناحيه زمان نهفتگي مورد انتظار براي موج I ثبت مي شوند. اين قله ها ممكن است خيلي قابل تكرار باشند. به طور واضح فقط يكي از اين قله ها مي تواند موج I باشد. خطرناك و احتمالا ناصحيح است كه ما قله اي را در بين اين قله ها كه معمول ترين زمان نهفتگي موج I را دارد انتخاب كنيم. تكنيك هاي فراواني براي افزايش موج I واقعي و كاهش آرتي فكت وابسته به محرك وجود دارند. 

يك معيار مفيد از نظر باليني براي تكرارپذيري عبارت است از ماكزيمم حد يا ميزان در تفاوت زماني قابل قبول ( بر حسب ميلي ثانيه ) بين زمان نهفتگي قله براي جزء موجي يكسان در دو Run يا دو معدلگيري موجي مجزا. اين معيار ممكن است براي موج I و V متفاوت باشد. اين معيار به پارامترهاي ثبت پاسخ مثل تعداد نقاط نمونه گيري و سرعت نمونه گيري اطلاعات وابسته است. اين معيار براي تكرارپذيري زمان نهفتگي موج V 0.2 ميلي ثانيه است. معيار تكرارپذيري دقيقتر ( پذيرش تفاوت زمان نهفتگي كمتر بين قله هاي شكل موج) با شرايط اندازه گيري خاصي از قبيل ارائه محرك كليك با سرعت آهسته و سطوح شدتي بالا كه معمولا پاسخ هاي واضح تري را توليد مي كنند ، مناسب است.

مشكل موجود دراين روش وابسته به قله از نظر باليني اين است كه :

يك جزء موجي ممكن است به طور صريح يا آشكار نمايندگي سمعك زيمنس وجود داشته باشد ولي زمان نهفتگي محاسبه شده براي هر run از حد معيار به خاطر نوسانات مورفولوژيك فراتر رود. چنين تفاوت هاي run to run ناشي از نوسانات به طور خود به خودي ايجاد شده در تعداد يا شكل قله هاي موج در يك فرد يا عوامل تكنيكي از قبيل فرسودگي هدفون يا آرتي فكت حركت است.

براي ايجاد يك پاسخ قابل قبول تفاوت زمان نهفتگي بين امواج I-III ، III-V ، I-V  بين شكل موج هاي معدلگيري شده ( دو run جدا ) نبايد از 0.8 ميلي ثانيه يا 80 ميكرو ثانيه فراتر رود. با تغيير شرايط اندازه گيري مثل افزايش سطح شدت محرك يا ايجاد حالت استراحت در بيمار مي توان به اين معيار رسيد. معياري براي تكرارپذيري دامنه نيز وجود دارد.

به خاطر منابع تغييرپذيري كه در بالا ذكر شد ، اغلب تفاوت هاي آشكاري بين اشكال موجي به طور متوالي ثبت شده وجود دارند. بنابراين تعدادي معيار بايد براي تعيين اينكه آيا اشكال موجي قابل تكرار هستند يا خير استفاده شوند. توصيف كامل يك معيار براي تعيين تكرارپذيري شكل موج خيلي خسته كننده خواهد بود. يعني بدون شك اين معيار يك جنبه از آناليز پتانسيل برانگيخته شنوايي است كه بيشتر توسط تجربه كلينيسين تحت تاثير قرار مي گيرد. روشهاي تعيين كننده تكرارپذيري پتاسيل برانگيخته شنوايي و يا به طور عكس منابع تغييرپذيري موضوع بررسي هاي نظاممند هستند. چون آنها براي آناليز اتوماتيك اشكال موجي لازم هستند. علاوه بر اين بحث در مورد تكنيك هاي مورد استفاده براي افزايش كيفيت اشكال موجي نمايندگي سمعك اينترتون پاسخ شنيداري ساقه مغز بايد به طور منطقي در مبحث معيار آناليز مورد نظر قرار گيرند. بايد در اين مورد بحث شود كه آيا تكنيك هاي مورد استفاده براي افزايش شكل موج بايد فقط بعد از ناتواني معيار آناليز براي تاييد يك پاسخ قابل تكرار به كار گرفته شوند و يا اينكه اول بايد شرايط اندازه گيري بهينه ايجاد شود و سپس شكل موج آناليز شود. از نظر باليني فرد شنوايي شناس هر روش آزمايش يا استراتژي لازم را به كار مي برد تا به تفسير مطمئني از اطلاعات معتبر و قابل اعتماد دست يابد.

چگونه يك شنوايي شناس مي تواند قبل از محاسبه دقيق زمان نهفتگي و دامنه براي موج V  مطمئن باشد كه اين موج را درست شناسايي كرده است. در مورد شكل موج طبيعي، شناسايي مطمئن و آناليز مقدماتي هر جزء خيلي آسان است. امواج از نظر دامنه به طور واضحي نسبت به نويز زمينه بزرگتر هستند و مطابق با ترتيب ظاهر شدن آنها نامگذاري مي شوند و زمان نهفتگي آنها تخمين زده مي شود. موج V پنجمين موج قابل تكرار است و زمان نهفتگي آن در داخل محدوده + و- 2.5 انحراف معيار از متوسط ميزان طبيعي زمان نهفتگي موج V قرار دارد. از نظر باليني ، مشكلات موجود در شناسايي موج به دلايل متعددي مربوط مي شوند و به طور منفرد و يا به صورت تركيبي اتفاق مي افتند. يك يا تعداد بيشتري از اجزاء موجي مورد انتظار در شكل موج طبيعي ممكن است ظاهر نشوند. 

به طور خلاصه، تحريك BC در ارزيابي كلينيكي ABR، كمتر مورد استفاده قرار گرفته است. امتناع مشخص كلينيسين‌ها، براي پذيرفتن و استفادة از اين روش در ارزيابي شنوايي با ABR احتمالاً ناشي از حداقل چهار دليل عملي است:

اول: ماكزيمم سطح شدتي موثر براي تحريك BC كه در حدود نمايندگي سمعك اينترتون 55dBnHL است، يك عامل محدود كننده است. (اين سطح شدتي در ويبراتورهاي كلينيكي رايج وجود دارد). در ثبت ABR با محرك AC، در سطح شدتي زير 40 تا 45 dBnHL، يك فرد بزرگسال با شنوايي نرمال، معمولاً يك جزء V بارز دارد، اما امواج I و III وجود ندارند. با تحريك BC در بزرگسالان با شنوايي نرمال، امواج I و II تنها در محدوده‌هاي بالايي سطح شدت تحريك، ثبت مي‌شوند. علاوه بر اين، از آنجا كه كمترين سطح شدتي لازم براي ايجاد AC- ABR حتي براي موج نسبتاً بزرگتر V، در حدود 15 تا 20 دسي‌بل بيشتر از سطح آستانة شنوايي است، (در منطقة 1000 تا 4000 هرتز)، گسترة موثر شدت براي BC- ABR، به مقدار 30 تا 40 dB است (55 دسي‌بل ماكزيمم منهاي 20 دسي‌بل آستانة ABR) و بنابراين، خيلي كوچك است. يك سطح شدت ماكزيمم بزرگتر، با ويبراتورهاي مخصوص، ممكن است ويبراتوري نظير Mini Shaker Type 4810 Bruel & Vjaer اما، اندازه آن و نياز به اينكه با دست نگه داشته شود، مانع از استفادة كلينيكي روتين آن مي‌شود. اين قابل درك است كه مشكل در ايجاد يك پاسخ واضح ABR در افراد با شنوايي نرمال ممكن است برخي كلينيسين‌ها را به اين فكر بيندازد كه BC- ABR از نظر كلينيكي قابل انجام نيست يا اينكه براي ارزيابي حساسيت شنوايي حسي عصبي در نوزادان و كودكان مفيد نيست. در حقيقت، در نوزادان با شنوايي نرمال و كودكان، كه شنوايي بهتر از حد معمول، حساسيت شنوايي حسي عصبي در گسترة فركانسي 1000 تا 4000 هرتز را دارند در مقايسه با استانداردهاي بزرگسالان، گسترة شدتي پويايي براي محرك BC- ABR ممكن است به مقدار قابل توجهي بزرگتر باشد، علاوه بر اين يك موج I بارز، اغلب به صورت ثابتي با تحريك BC در اين افراد كم سال‌تر، قابل ثبت است.

دوم: دليل ديگر براي امتناع شنوايي شناسان از استفاده از روش ABR از طريق انتقال استخواني اين است كه انرژي الكترومغناطيسي ساطع شده از ويبراتور استخواني، مي‌تواند آرتيفكت‌ ناشي از محرك شديد در ثبت ABR، ايجاد كند. اين امر، هنگاميكه، ماستوئيد براي جايگذاري ويبراتور استخواني و نيز به عنوان مكان قرارگيري الكترود inverting انتخاب مي‌شود و هنگاميكه محرك، يك كليك با پلاريتة منفرد است، تشديد مي‌شود. 

Gorga و همكارانش، (1988) پيشنهاد كردند كه اين همگرايي در عملكرد در بين فركانسهاي مورد آزمون در بالاترين سطوح شدتي براي محركهايي با فركانس كم، مربوط به گسترش فعاليت به سوي مناطق فركانس بالا است.

10 سال زودتر، (1978) Teas , Klein چنين تمايلي را در زمان نهفتگي در محركهاي Filtered click (فركانسهاي اكتاوي از 500 تا 8000) به ازاي عملكرد شدت، گزارش كرده بودند. ويژگيهاي ABR برانگيخته شده با تن‌برست با جزئيات بيشتر در فصل 8 مورد بررسي قرار مي‌گيرد.

توضيح فيزيولوژيك براي عملكرد شدت – زمان نهفتگي:

چندين توضيح براي كاهش زمان نهفتگي و افزايش دامنه با زاي افزايش شدت محرك كليك ذكر شده است. اگرچه يك محرك كليك، انرژي را در پهنة فركانسي وسيعي داراست، اما مكان توليد ABR در طول غشاي قاعده‌اي حداقل به صورت نسبي، بستگي به شدت دارد. سطوح شدتي خيلي بالا، حلزون را در نزديكي قاعده تحريك مي‌كنند. مكان فعاليت حلزون سپس به صورت پيشرونده‌اي براي سطوح شدتي پايين‌تر به سمت راس، حركت مي‌كند. در پايين‌ترين سطوح شدتي، (مثلاً آستانة طبيعي) بخش‌هايي از حلزون كه مربوط به فركانسهاي 1000 تا 2000 هرتز هستند، ABR را ايجاد مي‌كنند.

اين تغيير به سوي راس «apical shift»، در مكان اولية تحريك در طول غشاي قاعده‌اي يك افزايش زمان نهفتگي 1ميلي‌ثانيه‌اي ايجاد مي‌كند. از آنجا كه زمان نهفتگي موج V از 5.5 به 8 ميلي‌ثانيه افزايش مي‌يابد، مي‌بايست مكانيسم ديگري در سمعك oticon عملكرد شدت – زمان نهفتگي وجود داشته باشد. يك فرضيه اين است كه پتانسيل‌هاي تحريكي پس سيناپسي (EPSP) براي سطوح شدتي بالاتر سريعتر به آستانه مي‌رسند و لذا، زمان انتقال سيناپسي كاهش مي‌يابد كاهش زمان نهفتگي توام با افزايش شدت محرك آني (تن‌برست يا كليك) به دليل پتانسيل مولد پيشرونده‌اي است كه در حلزون با سرعت بيشتري بر مي‌خيزد و به صورت مشابه، توسعة سريعتر پتانسيل‌هاي تحريكي پس سيناپسي يا EPSP. (مولد 1981)

زمان نهفتگي Compound AP مستقيماً به اين كه با چه سرعتي پتانسيل‌هاي گيرنده و EPSP افزايش مي‌يابند و به آستانة firing مي‌رسند، بستگي دارد. محرك با شدت بيشتر، ممكن است فعاليت غير خطي داخل حلزون را هم وارد بازي كند و باعث پهن شدن منحني‌هاي كوك شود. اين محرك، تغييري در مكان بيشترين تحريك حلزون در طول غشاي قاعده‌اي به سمت قاعده ايجاد مي‌كند. زمان جابجايي از دريچة بيضي تا اين منطقة بيشتر قاعده‌اي، البته كوتاهتر است و بنابراين زمان نهفتگي Compound AP نيز كوتاهتر خواهد بود.

در حاليكه گاهي اينطور هست اما همواره افزايش در زمان نهفتگي با كاهش در شدت ممكن است به دقت و به صورت موازي بين موج I و موج V ديده نشود. (يا به طور كلي در بين امواج)

يك تغيير زمان نهفتگي بيشتر (افزايش)، توام با كاهش گارانتي سمعك شدت ممكن است در موج I نسبت به موج V در افراد نرمال بزرگسال اتفاق بيفتد كه منجر به كوتاه شدن فاصلة بين I و V، در حدود 0.20 ميلي‌ثانيه يا حتي بيشتر در سطوح شدتي پايين‌تر مي‌شود.

فاصلة شدت – زمان نهفتگي بين امواج كه يك يافتة پر اهميت است، ممكن است متاثر از عوامل فردي نظير سن (در كودكان)، عوامل مربوط به تحريك (غير از شدت)، شكل اديوگرام و البته اختلالات وراي حلزوني و ساقة مغز باشد.

دامنة ABR حتي براي موج V در سطوح خيلي بالاي شدتي، بندرت از 1.0 ميكروولت فراتر مي‌رود. توام با كاهش سطح شدت، دامنة همة امواج، به صورت پيوسته‌اي كاهش مي‌يابد. اين منحني همانند «زمان نهفتگي» معمولاً خطي نيست، اگرچه برخي محققين يك رابطه خطي را گزارش كرده‌اند. علاوه بر اين، تغييرات دامنة وابستة به شدت، مشخصاً از تغييرات «زمان نهفتگي» در افراد در همة رده‌هاي سني، تغيير پذيري بيشتري دارند.

تعاملات شناخته شده‌اي بين شدت محرك، نرخ تكرار، ديرش، و فركانس، وجود دارند. نكات پيش گفته، اغلب به تاثير شدت بر زمان نهفتگي و دامنة سيگنال‌هاي كليك در ABR پرداخته‌اند. Gorga و همكارانش (1988)، عملكردهاي شدت – زمان نهفتگي را براي محركهاي تن‌برست از فركانس 250 هرتز تا 8000 هرتز توصيف كردند (غير مجاز مي باشدine2 gating functions) داده‌ها متعلق به 20 فرد با شنوايي نرمال بود. زمان نهفتگي براي فركانسهاي بالاكوتاه‌تر بود. همچنين بوضوح، با افزايش شدت تحريك، زمان نهفتگي در همة فركانسها كاهش مي‌يافت. تغيير پذيري بين فردي براي فركانسهاي پايين‌تر بيشتر از فركانسهاي بالاتر بود. به نظر مي‌رسيد كه شيب شدت – زمان نهفتگي براي فركانسهاي پائين‌تر، تندتر بود. بنابراين، كاهش در زمان نهفتگي در ازاي شدت، براي فركانسهاي پايين بيشتر از فركانس‌هاي بالا بود.