نوشته هاي من

سندروم kleffner و landau:

زمينه:

براي اولين بار در سال 1957 توصيف شد. قيمت سمعك سندروم landau و kleffner يك نوع آفازيا (عدم قدرت سخن گفتن يا نوشتن) اكتسابي، يك مشكل نادر صرع با معمولاً شروع بين سنين 3 و 8 سال است. بچه‌هاي داراي عملكرد طبيعي با سندروم kleffner و landau كاهش پيشرونده‌اي را در رشد شناختي ـ عصبي نشان دادند. اختلال ارتباطي يكي از شايع‌ترين و قابل توجه‌ترين ويژگي‌ها است (به خصوص درك شنيداري خيلي ضعيف يا درك گفتار ضعيف).

يافته‌هاي ABR:

Koeda و ديگران درسال 1992 يك بيمار داراي اين سندروم را توصيف كردند. بيمار يك دختربچه 8 ساله بود. اين دختر داراي آگنوزيا غيركلامي (آگنوزيا : توانايي در تشخيص ادراكات حسي)، تشنج و آبنورماي‌هاي منتشر EEG بود. يافته‌هاي ABR به صورت طبيعي گزارش شدند. Wioland و ديگران در سال 2001 ثبت‌هاي كامل پاسخ برانگيخته شنيداري را در 5 كودك مبتلا به اين سندروم انجام دادند. در هر كدام از اشخاص ABR و AMIR طبيعي بودند، در حالي كه تعدادي آبنورمالي براي جز N1C در ALR يافت شد.

فلج مغزي:

زمينه:

فلج مغزي با نارس بودن، عقب ماندگي رشد، كمبود اكسيژن يا خفگي مثلاً نمره آپگار كمتر از 3 در 10 تا 15 دقيقه) در زمان تولد همراه شده است. شايع‌ترين علت‌هاي ويژه فلج مغزي شامل رويدادهاي كمبود اكسيژن ـ فقدان اكسيژن ايجاد شده در هنگام تولد، يا در داخل رحم، در هنگام زايمان يا بلافاصله به دنبال تولد است. به هر حال، مهم است كه تشخيص دهيم بيشتر كودكان با اين نشانه‌هاي خطر شواهد متعاقب فلج مغزي را ندارند و به طور عكس بيشتر از سه چهارم كودكان داراي فلج مغزي هيچ كدام از نشانه‌هاي خطر را نداشته‌اند. بنابراين در كودكان داراي فلج مغزي و همچنين كودكان داراي عقب ماندگي ذهني علت مشخصي اغلب نمي‌تواند ثبت شود. علت‌هاي ديگر عفونت‌هاي ويروسي موجود در رحم و مننژيت دوران neonate هستند. فلج مغزي توسط نقايص نرولوژيك غير پيشرونده اما متفاوت مثل آتاكسي مغزي، آتتوز يا حركات تكرار شونده، بي‌اختيار، آرام، سينوسي و پيچ و تابي كه در دست‌ها از شدت بيشتري برخودار است و اسپاستيك يا گرفتگي عضلات Hemiplegia يا فلج يك طرف بدن و diplegia يا فلج همزمان بخش هاي مشابه در دو طرف بدن و گاهي اوقات اختلالات نرولوژيك همراه شده (صرع و عقب‌ماندگي ذهني) مشخص مي‌شود. شيوع فلج مغزي 5/0 درصد تخمين زده شده است، كه تقريباً يك نفر از هر 10 كودك به شدت معلول شده اند. اختلالات گفتاري در اكثريت (در حدود 60 درصد) افراد با فلج مغزي يافت شده‌اند و تقريباً 30 درصد، اختلالات تشنج دارند.