نوشته هاي من

البته ABR به عنوان يك اندازه‌گيري الكتروفيزيولوژيك از وضعيت شنوايي به تعيين وضعيت شنوايي راه هوايي و راه استخواني در هر سني از جمله دوران نوزادي ي سمعك گوش عني در طي چند روز بعد از تولد اجازه مي دهد. قطعاً دليلي براي به تاخير انداختن ارزيابي اديولوژيك بچه‌هاي داراي آترزي مجراي گوش وجود ندارد. در واقع، چند دليل لازم براي تعيين فوري وضعيت شنوايي نوزادان داراي آترزي مجراي گوش به وسيله ABR وجود دارند. به طور واضح، آترزي مجراي گوش به طور خود به خودي در طي زمان برطرف نمي‌شود. يافته‌هاي اوليه ABR  نشانه معتبري از شنوايي بيمار در سرتاسر دوران بچگي باقي خواهند گذاشت. مزيت عملي‌تر ديگري براي ارزيابي اديولوژيك اوليه در بيماران مبتلا به آترزي مجراي گوش وجود دارد. در طي چندين ماه بعد از تولد، ABR مي‌تواند بدون نياز به آرام بخش‌ ثبت شود. همچنين در طي چند ماه اول بعد از تولد، استخوان‌هاي گيجگاهي هنوز به ديگر استخوان‌هاي جمجمه متصل نشده اند. بنابراين، امكان‌پذير است كه با استفاده از ABR و تحريك راه هوايي و استخواني وضعيت شنوايي خاص هر گوش ثبت شود و نيازي به پوشش گوش غير آزمايشي نيست و نگراني در مورد تقاطع محرك صوتي به گوش غيرآزمايشي نبايد وجود داشته باشد.

نويسنده با اديولوژيست‌هايي مواجهه شده است كه به دلايلي كه هنوز نامشخص مي‌باشند براي بيماراني با آترزي دو طرفه مجراي گوش، اندازه‌گيري ABR را فقط با استفاده از تحريك راه استخواني و گاهي اوقات فقط براي يك سمت انجام مي‌دهند و همچنين با كلينيسين‌هايي مواجهه شده است كه براي بيماران با آترزي مجراي گوش يك طرفه فقط اندازه‌گيري ABR را براي گوش مبتلا انجام مي‌دهند. دو فرض ناقص احتمالاً اين تمرين اديولوژيكي غيرقابل قبول را حمايت مي‌كنند. اندازه‌گيري منحصر به فرد ABR توسط راه استخواني در بيماران داراي آترزي مجراي گوش دو طرفه به طور ناصحيح اين ديدگاه را براي ما ايجاد مي‌كند كه ارائه محرك از طريق راه هوايي و يا ثبت ABR از طريق راه هوايي به طور معتبر امكان پذير نيست. در صورتي كه اين ديدگاه درست نيست. به طور آشكارا، يافته‌هاي ABR خاص هر گوش مي‌توانند توسط ارائه محرك كليك از طريق راه هوايي توسط هدفون‌‌هاي روي گوشي به استخوان گيجگاهي به دست ‌آيند. (در مكان‌ طبيعي گوش خارجي) ميزان كلي كاهش شنوايي انتقالي مي‌تواند سپس به طور نسبتاً صحيحي براي هر گوش تخمين زده شود.