نوشته هاي من

در كاهش شنوايي انتقالي دو طرفه سطح شدتي نويز لازم براي پوشش كافي گوش غير آزمايشي ممكن است، از كاهش بين دو گوش فراتر رود و سيگنال از طريق انتقال استخواني به سمت گوش آزمايشي آمده و اين گوش را بپوشاند. در بيماران بزرگسال، سر، IA كم يا در حد صفر (10 دسي‌بل يا كمتر) براي تحريك BC، با ويبراتورهاي تجاري در دسترس كه روي پوست قرار مي‌گيرند، ارائه مي‌كند. بنابراين سيگنالي كه از طريق BC به ماستوئيد قيمت سمعك نامرئي ارائه مي‌شود، خواهد توانست به صورت برابر، هر دو حلزون را تحريك كند.

از اولين سالهاي كاربرد ABR در گروههاي كلينيكي، كلينيسين‌ها، بدون ترديد بر اين باور بوده‌اند كه گوش غير آزمايشي مي‌بايست هنگام انجام ABR با يك محرك AC و يا BC، پوشانيده شود.

همانند اديومتري تن خالص پوشش به منظور حذف دخالت‌ تحريك ناخواسته گوش بهتر غيرآزمايشي در پاسخ، ارائه مي‌گرديد. در هر حال در اين مورد كه در چه سطح شدتي، محرك كليك AC ABR به سوي گوش غيرآزمايشي تقاطع خواهد كرد، و پاسخ ABR بدست خواهد داد وجود نداشت.

نياز به ماسكينگ در ABR، همانند اديومتري تن خالص نيست. به اين معني كه وجود موج بارز I، در محدودة زمان نهفتگي طبيعي، با آرايش الكترودي همسو با تحريك، يا موج V با زمان نهفتگي طبيعي، شاهدي قوي است بر آنكه ABR حاصله ناشي از تحريك گوش غير آزمايشي نيست. و پوشش براي تاييد اينكه فعاليت گوش آزمايشي مسئول ايجاد پاسخ است لازم نيست. همانطوريكه قبلاً اشاره شده است، احتمال كسب Bc- ABR ear Specific در نوزادان، بخاطر عدم اتصال كامل اجزاء استخوان گيجگاهي با بخشهاي جمجمه، افزايش مي‌يابد.

بنابراين، اگرچه هر كدام از اظهار نظرهاي فوق، واجد ارزشهايي است، ليكن BC- ABR از نظر كلينيكي امكان‌پذير است، و اغلب در ارزيابي شنوايي كلينيكي از طريق الكتروفيزيولوژي بسيار ارزشمند است. علاوه بر اين، تعديل‌هايي كه در روش انجام تست (پروتوكلي) صورت مي‌پذيرد، مي‌تواند برخي از اين محدوديت‌هاي تكنيكي را به حداقل برساند.

خوشبختانه، ارزيابي BC- ABR اغلب در  نوزادان و كودكان، برخلاف جوانان و بزرگسالات موفقيت آميز است. يك روش (پروتكلي) عملي براي ارزيابي توام با موفقيت Bc- ABR در انتهاي اين فصل ارائه شده است.