نوشته هاي من

تشخيص زودرس، يك تغيير قابل توجه در وضعيت نروفيزيولوژيك مي تواند به صورت موثر به اصلاح حسي يا جراحي مشكل منتهي شود، و فرآيند پاتوفيزيولوژيك را برگرداند. البته هدف نهايي از مونيتورينگ جلوگيري از اختلال نرولوژيك و نرواوتولوژيك دائم ولي قابل پيش گيري است.

دليل دوم و اختصاصي تر براي كاربرد حين عمل AER قيمت سمعك اينترتون حفظ شنوايي در هنگام جراحي حفره خلفي است. از اواسط 1980 پيشرفت در روشهاي ميكروسرجري باعث شد تا نرواوتولوژيست ها و جراحان اعصاب، تلاش كنند تا در حين عمل جراحي خارج كردن تومورها، در منطقه عصب شنوايي و ساقه مغز راه هاي شنوايي را از نظر عملكردي سالم نگاه دارند.

پاسخ هاي AER از آنجا كه اطلاعاتي را در مورد وضعيت عملكردي اين ساختارهاي آناتوميك ارائه مي دهند، مي توانند دخالت عمده اي براي اين منظور داشته باشند.

در نتيجه اين پيشرفت ها، نروفيزيولوژيست هاي شنوايي، اديولوژيست ها و تكنسين ها، خود را در جايگاه ارائه يك سرويس كلينيكي AER پرچالش در يك وضعيت غير معمول احساس كرده اند.

تمركز اين فصل، بر دلايل مونيتورينگ با استفاده از الكتروكاكلئوگرافي در انواع مختلف فرآيندهاي جراحي مي باشد.

كاربردهاي متعدد مانيتورينگ با ABR در فصل 10 و مانيتورينگ عصب هفتم در فصل 15 توضيح داده شده است.

مونيتورينگ حين عمل اغلب يك فعاليت كلينيكي پرچالش، محسوب مي شود. لذا اين فصل و دو فصل ديگري كه به آنها اشاره شد، شامل پيشنهادات كاربردي براي آماده شدن جهت ارزيابي نروفيزيولوژيك حين عمل به همراه توصيف مشكلات تكنيكي رايج كه در حين نرومونيتورينگ در اتاق عمل با آن برخورد مي كنيم و راه حل هاي ممكن مي باشد.

ديدگاه تاريخي:

اولين گزارش ها از مونيتورينگ حين عمل، در 1970 به ارزيابي يكپارچگي طناب نخاعي با SSER در طي فرايندهاي متعدد ارتوپديك و جراحي اعصاب، نظير خارج كردن تومورهاي طناب نخاعي و اصلاح انحراف طرفين ستون فقرات، پرداختند.

تقريبا از 1980، كاربرد كلينيكي AER در مونيتورينگ حين عمل، بيشتر توسط متخصصين بيهوشي، جراحان اعصاب، و عصب شناسان گزارش شد.

هدف عمده اين تلاش هاي تحقيقي، ارزيابي امكان پذيري كلينيكي و ارزش مونيتورينگ سيستم هاي عصبي محيطي و مركزي با ER چند وجهي بوده است. مقالات متعدد، شامل اطلاعاتي در مورد استفاده از AER، بويژه AER براي مونيتورينگ وضعيت عصب هشتم در طي جراحي حفره خلفي با هدف نهايي حفظ وضعيت شنوايي مي باشند.

چند سال بعد، اديولوژيست ها، بويژه MichaelDennis و همكارانش تجربيات كلينيكي قوي در مونيتورينگ حين عمل با AER و نيز تجربه هايي در مونيتورينگ وضعيت عصب هفتم درحين فرآيندهاي جراحي، را گزارش كردند.