نوشته هاي من

دستگاه هايي كه دسي بل SPL را اندازه گيري مي كنند، معمولا قادر به ثبت محركي چون كليك كه شروع ناگهاني دارد و كوتاه مدت است، نيستند. لذا يك تجربه عمومي اين است كه قله سطح فشار صوتي اين محركها را براي سيگنال تن خالص، براساس دسي بل SPL تعريف كنيم. قله شكل موج ولتاژ كليك در يك اسيلوسكوپ با قله يك تن خالص طولاني مدت، قيمت سمعك يونيترون با شدت معلوم براساس دسي بل SPL سنجيده شده و Pe SPL نام مي گيرد. (قله معادل SPL)

معادل صفر دسي بل nHL در محرك كليك msec0/1 و با نرخ ارائه 10 تا 20 بار در ثانيه و با هدفونهاي مرسوم، 36/4dB ، Peak SPL و 29/9 dB Pe SPL خواهد بود.

تاثيرات Rate در AEP ناشي از تداخل عمل بين Rate، خيلي از عوامل فردي (نظير سن، درجه حرارت بدن، داروها)، فاكتورهاي ديگر مربوط به محرك نظير شدت و ديرش، مي باشد. نهايتا Rate مي تواند، عاملي در قدرت تشخيص آزمونهاي AER باشد. يعني بين Rate و نروپاتولوژي، تداخل عمل وجود داشته باشد.

ارتباط بين Rate و آستانه فردي: با افزايش Rate، از 5 / Sec به 80/Sec ، آستانه براساس Peak SPL ، dB 5 افزايش مي يابد. احتمالا علت اين پديده، عمدتا به تجمع زماني انرژي آكوستيكي برمي گردد. (شبيه اثر افزايش ديرش محرك آكوستيكي)

ارتباط بين Rate و شدت، متاثر از فركانس نيز هست، با افزايش Rate بهبود آستانه كمتري براي فركانسهاي بالا (در مقابل فركانسهاي پايين) ملاحظه خواهد شد. در جمع آوري نرم برايABR، Rate مي بايست در نظر باشد.

Rate , ISI:

براي محركهاي ناگهاني (خيلي كوتاه، فاصله بين محركهاي متوالي را مي توان با تقسيم يك دوره زماني بر تعداد محركهايي كه در اين دوره ارائه شده اند، بدست آورد.

مثلا با نرخ 20/Sec ، ميزان ISI، 50 ميلي ثانيه خواهد بود.

با محركهاي غير ناگهاني (nontransient) محاسبه ISI به روش ساده قبلي نيست. زيرا طول زمان هر محرك قابل توجه است و با انباشته شدن مجموعه اين زمانها، بخشي از زمان كلي، از دست مي رود. مثلا اگر زمان كلي هر محرك، 5 ميلي ثانيه باشد، (2 ميلي ثانيه براي زمان افت و خيز و 1 ميلي ثانيه پلاتو) در آن صورت، در نرخ تحريك 20 stimuli / second مجموع زمان محرك، 100 ميلي ثانيه خواهد بود. (2×50=100Msec).

در يك پنجره زماني يك ثانيه اي (1000 mSec) براي محاسبه ISI تنها 900 mSec زمان باقي مي ماند، بنابراين ISI برابر خواهد بود با 900 mse/20 يعني 45 ثانيه. پاسخ هاي سريع نظير EcochG و ABR در يك دوره زماني كوتاه، (5 يا 6 ميلي ثانيه يا كمتر) رخ مي دهند و نياز به ISI كوتاهتري دارند و اجازه مي دهند، نرخ هاي ارائه سريعتري ايجاد شوند. پاسخ هاي كند نظير ALR يا P300 بين 250 تا 300 ميلي ثانيه رخ مي دهند، لذا نياز به ISI طولاني تري دارند و در نتيجه نرخ ارائه موثر در آنها، نمي تواند سريعتر از 2 stimuli / second باشد.